⒈ 进止。
⒉ 心意的节制与趣向。
⒈ 进止。
引《文选·王褒<四子讲德论>》:“君者中心,臣者外体。外体作,然后知心之好恶;臣下动,然后知君之节趋。”
吕向 注:“节,止;趋,进也。”
⒉ 心意的节制与趣向。
引《汉书·冯奉世传》:“臣闻功同赏异则劳臣疑,罪钧刑殊则HRef=https://www.qijian.info/list/baixing/ target=_blank class=infotextkey>百姓惑;疑生无常,惑生不知所从;亡常则节趋不立,不知所从则HRef=https://www.qijian.info/list/baixing/ target=_blank class=infotextkey>百姓无所错手足。”
颜师古 注:“趋,读曰趣。趣谓意所嚮。”