⒈ 叫喊吵闹,虚张声势。
例击鼓叫噪。——清·邵长蘅《青门剩稿》
英shout; bicker; din; hubbub;
⒈ 见“叫噪”。亦作“叫譟”。喧闹;喧叫。
引《后汉书·HRef=https://www.qijian.info/list/ma/ target=_blank class=infotextkey>马援传》:“援 陈军向HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山,而分遣数百骑绕袭其后,乘夜放火,击鼓叫譟,虏遂大溃。”
唐 温庭筠 《春日野行》诗:“野岸明媚HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山HRef=https://www.qijian.info/list/shaoyao/ target=_blank class=infotextkey>芍药,水田叫譟官虾蟇。”
碧野 《没有HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花的HRef=https://www.qijian.info/list/chuntian/ target=_blank class=infotextkey>春天》第五章:“有几只爱闹的HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山雀在‘千条杉’上叫噪。”