⒈ 分离隔绝。
例与世离绝。
英separated; isolated;
⒈ 分离断绝;离开。 《诗·邶HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风·谷HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风序》:“《谷HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风》,刺夫妇失道也。
引卫 人化其上,淫於HRef=https://www.qijian.info/list/xinhun/ target=_blank class=infotextkey>新婚,而弃其旧室,夫妇离絶,国俗伤败焉。”
宋 司HRef=https://www.qijian.info/list/ma/ target=_blank class=infotextkey>马光 《礼部尚书张公HRef=https://www.qijian.info/list/muzhiming/ target=_blank class=infotextkey>墓志铭》:“HRef=https://www.qijian.info/list/xiongdi/ target=_blank class=infotextkey>兄弟,天之所生,譬如手足,不可离絶。”
清 章学诚 《文史通义·和州志艺文书序例》:“今欲括囊诸体,断为史部,於是仪注不入礼经,职官不通六典,謨誥离絶《尚书》,HRef=https://www.qijian.info/list/shiping/ target=_blank class=infotextkey>史评分途诸子。”
鲁迅 《坟·我们现在怎样做HRef=https://www.qijian.info/list/fuqin/ target=_blank class=infotextkey>父亲》:“这离绝了交换关系利害关系的爱,便是人伦的索子,便是所谓‘纲’。”
⒉ 犹悬殊。
引康有为 《大同书》庚部第二章:“机器之在今百年,不过萌芽耳,而贫富之离絶如此。”