⒈ 瘦的婉辞。清瘦。
例清瘦的面孔。
英lean; thin; spare;
⒈ 瘦的婉辞。谓消瘦。
引五代 锺辐 《卜算子慢》词:“写别来,容颜寄与,使知人清瘦。”
宋 苏轼 《次韵王巩颜复同泛舟》:“沉郎 清瘦不胜衣, 边老 便便带十围。”
《HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花月痕》第九回:“怎么这几日不见,更清瘦了,不是有病吗?”
李準 《春笋》:“刘永义 已经五十多岁年纪了。清瘦面孔,高鼻梁,长下巴。”
⒉ 清净峻峭。
引唐 韩愈 《游清龙寺》诗:“南HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山 逼冬转清瘦,刻划圭角出崖窾。”
⒊ 清秀而劲健。
引《和靖诗集》附《诸家诗话·何养纯<林集附言>》:“先生HRef=https://www.qijian.info/list/shufa/ target=_blank class=infotextkey>书法,深入 晋 室,惟 停云馆 二小柬流传於世,清瘦遒劲,语亦澄淡孤峭。”
⒈ 瘦弱。
引宋·苏轼〈次韵王巩颜复同泛舟〉诗:「沈郎清瘦不胜衣,边老便便带十围。」
《HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花月痕·第九回》:「怎么这几日不见,更清瘦了,不是有病吗?」
⒉ 清秀。
例如:「他的HRef=https://www.qijian.info/list/shufa/ target=_blank class=infotextkey>书法清瘦遒劲。」
英语meager
法语maiHRef=https://www.qijian.info/list/gre/ target=_blank class=infotextkey>GRE