⒈ 明暗;晴阴。人世与阴间。
⒈ 明暗;晴阴。
引南朝 梁武帝 《拟HRef=https://www.qijian.info/list/mingyue/ target=_blank class=infotextkey>明月照高楼》诗:“相去既路迥,明晦亦殊悬。”
宋 曾巩 《拟岘台记》:“若夫HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪烟开敛,日光出没,四时朝暮,HRef=https://www.qijian.info/list/yu/ target=_blank class=infotextkey>雨暘明晦,HRef=https://www.qijian.info/list/bianhua/ target=_blank class=infotextkey>变化不同,则虽览之不厌,而虽有智者,亦不能穷其状也。”
清 徐昂发 《雁门关》诗:“嵐光自摩荡,巖壑递明晦。”
⒉ 人世与阴间。
引唐 李复言 《续玄怪录·卢仆射从史》:“吾已免离,下视汤火,岂復低身而卧其间乎?且夫据其HRef=https://www.qijian.info/list/shengsi/ target=_blank class=infotextkey>生死,明晦未殊,学仙成败,则无所异。吾已得炼形之术也。”