⒈ 亦作“倾竦”。惊讶;惊异。
⒉ 谓极其恭敬。
⒈ 亦作“倾竦”。惊讶;惊异。
引汉 应瑒 《驰射赋》:“观者屏气息而倾竦,咸侧企而腾移。”
唐 封演 《封氏闻见记·长啸》:“天寳 末,有 峨嵋HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山 HRef=https://www.qijian.info/list/daoshi/ target=_blank class=infotextkey>道士姓 陈,来游京邑,善长啸……声如辟歷,观者莫不倾悚。”
明 李东阳 《送傅元秀才赴举江西》诗:“凤凰巢穴麒麟种,奇物常为世倾竦。”
⒉ 谓极其恭敬。
引《晋书·姚兴载记》:“兴 谦恭孝友,每见 绪 及 硕德,如HRef=https://www.qijian.info/list/jiaren/ target=_blank class=infotextkey>家人之礼,整服倾悚,言则称字,车HRef=https://www.qijian.info/list/ma/ target=_blank class=infotextkey>马服玩,必先二叔,然后服其次者。”