⒈ 出类拔萃;突出。
⒉ 独自攻克。
⒈ 出类拔萃;突出。
引晋 丘道护 《<HRef=https://www.qijian.info/list/daoshi/ target=_blank class=infotextkey>道士支昙谛诔>序》:“贞悟独拔,羣异不足以动其心;至诚深固,众论莫能以干其执。”
南朝 梁 刘勰 《文心雕龙·隐秀》:“是以文之英蕤,有秀有隐。隐也者,文外之重旨者也;秀也者,篇中之独拔者也。”
⒉ 独自攻克。
引《后汉书·耿弇传》:“而 韩信 袭击已降,HRef=https://www.qijian.info/list/jiangjun/ target=_blank class=infotextkey>将军独拔勍敌,其功乃难於 信 也。”