⒈ 参见:独游,独游。
⒈ 见“独游”。亦作“独游”。
⒉ 独自游玩。
引《后汉书·桥玄传》:“玄 少子十岁,独游门次,卒有三人持杖执之……就 玄 求货, 玄 不与。”
唐 杜牧 《秋晚与人期游樊川不至》诗:“邀侣以官解,泛然成独游。”
⒊ 指独自HRef=https://www.qijian.info/list/chuyou/ target=_blank class=infotextkey>出游者。
引南唐 李中 《HRef=https://www.qijian.info/list/qiuyu/ target=_blank class=infotextkey>秋HRef=https://www.qijian.info/list/yu/ target=_blank class=infotextkey>雨》诗:“疏篷谁断梦,荒径独游稀。”
⒋ 指HRef=https://www.qijian.info/list/yinyi/ target=_blank class=infotextkey>隐逸避世,HRef=https://www.qijian.info/list/jiqing/ target=_blank class=infotextkey>寄情HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山林。
引晋 夏侯湛 《东方朔画赞》:“跨世凌时,远蹈独游,瞻望往代,爰想遐踪。”
唐 皎然 《别HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山》诗:“自许战胜心,弥高独游步,如何区中事,奈我林栖趣。”