⒈ 修道的情趣。
⒈ 修道的情趣。
引《晋书·皇甫谧传》:“謐 上疏自称草莽臣,曰:‘臣以尫弊,迷於道趣,因疾抽簪,散髮林阜,人纲不闲,HRef=https://www.qijian.info/list/niao/ target=_blank class=infotextkey>鸟兽为羣。’”
唐 张南史 《HRef=https://www.qijian.info/list/qiuye/ target=_blank class=infotextkey>秋夜闻雁寄南十五兼呈空和尚》诗:“晚节闻君道趣深,结茅栽树近东林。”