一年两度锦城游,前值东风后值秋。
芳草有情皆碍马,好云无处不遮楼。
山将别恨和心断,水带离声入梦流。
今日因君试回首,淡烟乔木隔绵州。
魏城逢故人。唐代。罗隐。 一年两度锦城游,前值东风后值秋。芳草有情皆碍马,好云无处不遮楼。山将别恨和心断,水带离声入梦流。今日因君试回首,淡烟乔木隔绵州。
一年曾经两次到锦城去游玩,头一次利春风第二次是秋天。
芳草有情碍马蹄不让我们走,彩云片片把楼阁层层来遮掩。
青山把我们隔断产生了别恨,绿水把离愁梦中送到我心田。
今天为你向锦官城回首眺望,只见绵州的乔木和淡淡云烟。
绵谷:地名,今四川广元县。蔡氏昆仲:罗隐游锦江时认识的两兄弟。昆仲,称呼别人兄弟的敬词。
两度:两次。锦城:又称锦里、锦官城,故址在今四川省成都市南。城,一作“江”。
值:适逢,这里作“在”字解。东风:这里指刮东风的时候,指代春天。
芳草:香草。碍马:碍住马蹄。
别恨:离别之愁。
离声:别离的声音。
因君试回首:一作“不堪回首望”。君,指作者遇见的故人。
淡烟:淡淡的烟雾。淡,一作“古”。乔木:主干明显而直立,分枝繁盛的木本植物。乔,一作“高”。绵州:州名,隋始置,治所在巴西县(今绵阳东),其辖地相当于今天四川省罗江上游以东,潼河以西江油、绵阳间的涪江流域。
参考资料:
1、吉林大学中文系.唐诗鉴赏大典(十二):吉林大学出版社,2009:157-159
2、尚作恩 等.晚唐诗译释:黑龙江人民出版社,1987:205-206
诗人在游览了成都风景名胜锦江之后,向成都东北行至绵谷(今四川广元县)时援笔吟成此诗,寄给当时与自己共游锦江认识的友人蔡氏兄弟。
参考资料:
1、吉林大学中文系.唐诗鉴赏大典(十二):吉林大学出版社,2009:157-159
这是一首抒写”HRef=https://www.qijian.info/list/lichou/ target=_blank class=infotextkey>离愁别恨“的诗,HRef=https://www.qijian.info/list/zhuiyi/ target=_blank class=infotextkey>追忆昔游,抒发对HRef=https://www.qijian.info/list/youren/ target=_blank class=infotextkey>友人的HRef=https://www.qijian.info/list/huainian/ target=_blank class=infotextkey>怀念之情是这首七律的双重HRef=https://www.qijian.info/list/zhuti/ target=_blank class=infotextkey>主题。
首联以赋体HRef=https://www.qijian.info/list/xushi/ target=_blank class=infotextkey>叙事,字里行间流露HRef=https://www.qijian.info/list/xiyue/ target=_blank class=infotextkey>喜悦之情。锦江是名胜之地,能去游一次,已是很高兴、很幸福的了,何况是“一年两度”,又是在极适于HRef=https://www.qijian.info/list/youlan/ target=_blank class=infotextkey>游览的季节。两个“值”字,蕴含际此春秋佳日之意。这两句所携带的HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情,直灌全篇。
颔联具体写锦江游踪,极写所见之美,HRef=https://www.qijian.info/list/xiejing/ target=_blank class=infotextkey>写景之笔濡染着浓烈的HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情色彩。“芳草有情皆碍HRef=https://www.qijian.info/list/ma/ target=_blank class=infotextkey>马,好云无处不遮楼”,深得锦江HRef=https://www.qijian.info/list/moijing/ target=_blank class=infotextkey>美景的神韵,是全诗中最富有诗意的句子。这两句HRef=https://www.qijian.info/list/fenbie/ target=_blank class=infotextkey>分别承“前值东HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风”与“后值秋”而来,写出诗人对锦江HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风物HRef=https://www.qijian.info/list/renqing/ target=_blank class=infotextkey>人情的HRef=https://www.qijian.info/list/liulian/ target=_blank class=infotextkey>留恋。上句写HRef=https://www.qijian.info/list/chunjing/ target=_blank class=infotextkey>春景,下句写HRef=https://www.qijian.info/list/qiujing/ target=_blank class=infotextkey>秋景。明明是诗人多情,沉醉于大HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然的迷人HRef=https://www.qijian.info/list/jingse/ target=_blank class=infotextkey>景色,却偏将人的HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情赋予碧草白云。春游锦城时,锦江畔春草芊眠,诗人为之流连忘返,诗中却说连绵不尽的芳草,好像HRef=https://www.qijian.info/list/youren/ target=_blank class=infotextkey>友人一样,对自己依依有情,似乎有意绊着HRef=https://www.qijian.info/list/ma/ target=_blank class=infotextkey>马蹄,不让离去。秋游锦城时,秋云舒卷,云与楼相映衬而HRef=https://www.qijian.info/list/jingse/ target=_blank class=infotextkey>景色更美,故称“好云”。诗人为之目摇神移,而诗人却说,是那美丽的云彩也很富有HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情,为了殷勤地挽留自己,有意把楼台层层遮掩。“碍HRef=https://www.qijian.info/list/ma/ target=_blank class=infotextkey>马”、“遮楼”,不说有人,而自见人在。用笔简练含蓄,给人以丰富的HRef=https://www.qijian.info/list/xiangxiang/ target=_blank class=infotextkey>想象余地。“碍”字、“遮”字用笔迂回,有从对面将人写出之妙,而且很带了几分俏皮的味道。就像把“可爱”说成“可憎”或“讨厌”一样,这里用了“碍”与“遮”描述使人神往不已的开心事,正话反说,显得别有滋味。这两句诗,诗人以情取景,以景写情,物我交融,意态潇洒娴雅,达到了神而化之的地步。
颈联写告别锦江HRef=https://www.qijian.info/list/shanshui/ target=_blank class=infotextkey>HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山水的HRef=https://www.qijian.info/list/lichou/ target=_blank class=infotextkey>离愁别恨,极言别去之难。在离人眼里,锦江的HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山好像因自己之离去,而牵绕着别恨,锦江之水也似乎带着HRef=https://www.qijian.info/list/liqing/ target=_blank class=infotextkey>离情,发出咽泣之声。美丽多情的锦城,的确使人魂牵梦绕,肝肠寸断。中间二联HRef=https://www.qijian.info/list/fenbie/ target=_blank class=infotextkey>分别通过写锦江的地上芳草、空中好云、HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山脉、河流的可爱和多情,以表达对蔡氏HRef=https://www.qijian.info/list/xiongdi/ target=_blank class=infotextkey>兄弟的HRef=https://www.qijian.info/list/youqing/ target=_blank class=infotextkey>友情,寄托对他们的HRef=https://www.qijian.info/list/huainian/ target=_blank class=infotextkey>怀念。作者只说锦城的草、云、HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山、水的HRef=https://www.qijian.info/list/moihao/ target=_blank class=infotextkey>美好多情,而不直说蔡氏HRef=https://www.qijian.info/list/xiongdi/ target=_blank class=infotextkey>兄弟的多情,含蓄而有韵味。
末联又因寄书蔡氏HRef=https://www.qijian.info/list/xiongdi/ target=_blank class=infotextkey>兄弟之便,再抒发对锦江的HRef=https://www.qijian.info/list/liulian/ target=_blank class=infotextkey>留恋之情。诗人把中间二联“芳草”、“好云”、“断HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山”、“流水”的缠绵情意,都归落到对HRef=https://www.qijian.info/list/youren/ target=_blank class=infotextkey>友人的HRef=https://www.qijian.info/list/huainian/ target=_blank class=infotextkey>怀念上去,说:“今天因为HRef=https://www.qijian.info/list/huainian/ target=_blank class=infotextkey>怀念你们,回头远望锦城,只见远树朦胧,云遮雾绕。”用乔木高耸、淡烟迷茫的画面寄写自己的HRef=https://www.qijian.info/list/qingsi/ target=_blank class=infotextkey>情思,结束全篇,情韵悠长,余味无穷。
这首诗HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情真挚,形象新颖,结构严整工巧,堪称是一件精雕细琢、玲珑剔透的HRef=https://www.qijian.info/list/yishu/ target=_blank class=infotextkey>艺术精品。
罗隐(833-909),字昭谏,新城(今浙江富阳市新登镇)人,唐代诗人。生于公元833年(太和七年),大中十三年(公元859年)底至京师,应进士试,历七年不第。咸通八年(公元867年)乃自编其文为《谗书》,益为统治阶级所憎恶,所以罗衮赠诗说:“谗书虽胜一名休”。后来又断断续续考了几年,总共考了十多次,自称“十二三年就试期”,最终还是铩羽而归,史称“十上不第”。黄巢起义后,避乱隐居九华山,光启三年(公元887年),55岁时归乡依吴越王钱镠,历任钱塘令、司勋郎中、给事中等职。公元909年(五代后梁开平三年)去世,享年77岁。 ...
罗隐。 罗隐(833-909),字昭谏,新城(今浙江富阳市新登镇)人,唐代诗人。生于公元833年(太和七年),大中十三年(公元859年)底至京师,应进士试,历七年不第。咸通八年(公元867年)乃自编其文为《谗书》,益为统治阶级所憎恶,所以罗衮赠诗说:“谗书虽胜一名休”。后来又断断续续考了几年,总共考了十多次,自称“十二三年就试期”,最终还是铩羽而归,史称“十上不第”。黄巢起义后,避乱隐居九华山,光启三年(公元887年),55岁时归乡依吴越王钱镠,历任钱塘令、司勋郎中、给事中等职。公元909年(五代后梁开平三年)去世,享年77岁。
南天门观音寺遥望。。弘历。 古刹礼大士,虚堂息劳身。旋起凭栏望,旧径还如新。谷转见行骑,山高截片云。是时秋始孟,绿树犹繁纷。两山辟仙境,一路无纤尘。袅袅旌旆影,隐现出嶙峋。逸兴一以畅,转益忧怀频。念彼随从者,跋涉良苦辛。
次韵徐宰雪句。宋代。方岳。 雪花飞尽江头芦,秋崖有屋窗未糊。嗅梅自可了孤寂,燃竹相与留须臾。传观玉帝整严卫,杂沓环佩纷前驱。梦随姑射扣瑶陛,身入阊阖排银铺。明毫一色宝阶净,端木六出琼林孤。绿章封事见名姓,白霓仙子轩眉须。乃知天喜爱民尹,分此雪与耕田夫。山川尽入古图画,园林已作春规模。逢船谁可载书共,松醪未拟炊书沽。金仆姑寒忆战士,玉玲珑暖无歌姝。煮茶安用碧跳脱,眠蓑自胜红氍毹。盟鸥久与说心腹,买犊大欠耕膏腴。频年岁入少生计,何日诏下蠲田租。甑尘但忧脱粟饭,瓯滑未议羹莼鲈。群公岂堪立仗马,贱子只跨寻诗驴。第令吾民不知馁,如彼蔡人何足诛。冲寒索米徙者众,啼饥载道携其孥。边烽有警事方尔,民瘼未轸天地无。辕门谁曳丈二组,羽书夜下尺一符。少迟兽狝渤海盗,当复蚊浮高阳徙。平淮有碑徜须刻,笔墨可但唐宗儒。
次韵龚谏议辅之同游灵岩寺。。刘摰。 琳宫仙老鬓虽霜,不厌山头石径长。杖履更为他日约,姓名聊记旧碑旁。
送僧怀师古庵住惠山并写竹枝以赠。明代。王绂。 泉声山色古今同,师去尤能继若翁。临别自惭无可赠,一枝聊为助清风。