送狄宗亨。唐代。王昌龄。 秋在水清山暮蝉,洛阳树色鸣皋烟。送君归去愁不尽,又惜空度凉风天。
这是一首HRef=https://www.qijian.info/list/songbie/ target=_blank class=infotextkey>送别HRef=https://www.qijian.info/list/pengyou/ target=_blank class=infotextkey>朋友的诗,全诗内容是诗人对HRef=https://www.qijian.info/list/pengyou/ target=_blank class=infotextkey>朋友真挚情谊的表达,抒发的是HRef=https://www.qijian.info/list/xibie/ target=_blank class=infotextkey>惜别之情。狄宗亨,王昌龄的HRef=https://www.qijian.info/list/pengyou/ target=_blank class=infotextkey>朋友,事迹不详。
“秋在水清HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山暮蝉”,送行的HRef=https://www.qijian.info/list/shijian/ target=_blank class=infotextkey>时间是HRef=https://www.qijian.info/list/qiutian/ target=_blank class=infotextkey>秋天的HRef=https://www.qijian.info/list/bangwan/ target=_blank class=infotextkey>傍晚。“水清”,说明HRef=https://www.qijian.info/list/tianqi/ target=_blank class=infotextkey>天气晴朗,“暮蝉”,日落的时候尚有蝉在鸣叫。“洛阳树色鸣皋烟”,说明送行的HRef=https://www.qijian.info/list/didian/ target=_blank class=infotextkey>地点和HRef=https://www.qijian.info/list/pengyou/ target=_blank class=infotextkey>朋友要去的HRef=https://www.qijian.info/list/difang/ target=_blank class=infotextkey>地方。“洛阳”是诗人与狄宗亨HRef=https://www.qijian.info/list/xibie/ target=_blank class=infotextkey>惜别的HRef=https://www.qijian.info/list/difang/ target=_blank class=infotextkey>地方,也就是今河南省洛阳市;“鸣皋”,狄宗亨要去的HRef=https://www.qijian.info/list/difang/ target=_blank class=infotextkey>地方,在河南省嵩县东北,陆浑HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山之东有“鸣皋HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山”,相传有白鹤鸣其上,故名。又称九皋HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山,HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山麓有鸣皋镇。本句中的“树色”和“烟”是HRef=https://www.qijian.info/list/xiejing/ target=_blank class=infotextkey>写景,HRef=https://www.qijian.info/list/muse/ target=_blank class=infotextkey>暮色苍茫中洛阳“树色”依稀可辨,这是实写;在洛阳是看不到鸣皋的“烟”的,但与HRef=https://www.qijian.info/list/pengyou/ target=_blank class=infotextkey>朋友HRef=https://www.qijian.info/list/xibie/ target=_blank class=infotextkey>惜别时,向HRef=https://www.qijian.info/list/pengyou/ target=_blank class=infotextkey>朋友要去的HRef=https://www.qijian.info/list/difang/ target=_blank class=infotextkey>地方望去,烟雾朦胧,这是虚写。
诗的后两句直HRef=https://www.qijian.info/list/shuqing/ target=_blank class=infotextkey>抒情怀。“愁不尽”说明两HRef=https://www.qijian.info/list/renqing/ target=_blank class=infotextkey>人情谊非同一般,后句侧重点是“空度”,他说,(你走了)我很HRef=https://www.qijian.info/list/wanxi/ target=_blank class=infotextkey>惋惜(无人与我做伴),白白度过这个凉HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风飒飒、气候宜人的HRef=https://www.qijian.info/list/qiutian/ target=_blank class=infotextkey>秋天。这两句语意浅近,而诗人与狄宗亨的深厚情谊却表现得十分深刻,即所谓“意近而旨远”。
这首诗语言通俗流畅,含意隽永深沉,虽然只有四句,但却以情取景,借景HRef=https://www.qijian.info/list/shuqing/ target=_blank class=infotextkey>抒情,HRef=https://www.qijian.info/list/woiwan/ target=_blank class=infotextkey>委婉含蓄,意余言外。因为一首“七绝”只有二十八个字,表现的HRef=https://www.qijian.info/list/sixiang2/ target=_blank class=infotextkey>思想HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情又较复杂,这也就难怪诗人惜墨如金,用一字而表现丰富的内容,如第二句以“烟”字概括说明HRef=https://www.qijian.info/list/xiangxiang/ target=_blank class=infotextkey>想象中的鸣皋HRef=https://www.qijian.info/list/jingwu/ target=_blank class=infotextkey>景物,第三句以“愁”字表现诗人对狄宗亨的HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情之深,皆是妙笔。
王昌龄 (698— 756),字少伯,河东晋阳(今山西太原)人。盛唐著名边塞诗人,后人誉为“七绝圣手”。早年贫贱,困于农耕,年近不惑,始中进士。初任秘书省校书郎,又中博学宏辞,授汜水尉,因事贬岭南。与李白、高适、王维、王之涣、岑参等交厚。开元末返长安,改授江宁丞。被谤谪龙标尉。安史乱起,为刺史闾丘所杀。其诗以七绝见长,尤以登第之前赴西北边塞所作边塞诗最著,有“诗家夫子王江宁”之誉(亦有“诗家天子王江宁”的说法)。 ...
王昌龄。 王昌龄 (698— 756),字少伯,河东晋阳(今山西太原)人。盛唐著名边塞诗人,后人誉为“七绝圣手”。早年贫贱,困于农耕,年近不惑,始中进士。初任秘书省校书郎,又中博学宏辞,授汜水尉,因事贬岭南。与李白、高适、王维、王之涣、岑参等交厚。开元末返长安,改授江宁丞。被谤谪龙标尉。安史乱起,为刺史闾丘所杀。其诗以七绝见长,尤以登第之前赴西北边塞所作边塞诗最著,有“诗家夫子王江宁”之誉(亦有“诗家天子王江宁”的说法)。
满江红。清代。陆求可。 蝶粉蜂黄,才过了、牡丹天气。朱槛外、石榴红绽,照人衣袂。芳草堤边鸦影乱,垂杨岸上莺声碎。正新裁、纨扇手中携,槐阴憩。花已落,门空闭。常禁受,愁滋味。更雨意云情,许多无谓。搔首看天忘日午,引杯独酌难成醉。到不如、重到北窗前,昏昏睡。
赠乐秀才汇川。清代。戴亨。 伊余削籍游京华,畴昔知交绝来往。踽踽孤踪近十年,邂逅石闾非梦想。高才逸气淩九霄,冰雪奇文共欣赏。眉山即山相继来,睥睨今古分雄长。三人磊落天下奇,世求一见恒难期。况与交游日把臂,此生此世诚一时。年来知己尽凋丧,诗文到处含酸悲。群鸱聚族争腐鼠,安知溲渤潜蛟螭。一椽索处类屈蠖,谁复问字来卑栖。乐生青云客,慕我如饥渴。月明乘兴叩荆扉,疑是山阴夜中雪。金尊绮馔玉作盘,邀我醉饱灯元节。爱我作大书,不惜绢素供涂污。爱我作长句,频催屡促如追逋。自愧才同白头豕,何能扬鬣倾江湖。感君意,为君讴。滔滔陇水去不休,各自南北东西流。纷纷草木无坚性,几日飘荡随残秋。与子共采明月珠,与子共宝荆山瑜。男儿立身贵不朽,莫教岁月空荒芜。我今愿作他山石,攻金攻玉成琏瑚。君不见少年慷慨酣杯酌,移山倒海轻一诺。口血未乾盟已寒,星移雨散何浇薄。
西湖留别。唐代。白居易。 征途行色惨风烟,祖帐离声咽管弦。翠黛不须留五马,皇恩只许住三年。绿藤阴下铺歌席,红藕花中泊妓船。处处回头尽堪恋,就中难别是湖边。
寄尘异但侍元。明代。释函是。 买断青山长白云,閒栽桃李两溪分。别来樵径新松竹,忆去篱笆旧见闻。伫立不堪人境异,遥看空见水天文。谁能千里谋晨夕,归掩柴扉寄与君。
初七日丁丑长至前喜晴。元代。方回。 楼南红气满霜天,新霁湖山晓色妍。七日喜逢长至日,百年惭到古稀年。故园卷饼思新菜,冻井浇梅出暖泉。谁信少陵夔府后,肯吟六琯五纹篇。