南轩松

南轩松朗读

南轩有孤松,柯叶自绵幂。

清风无闲时,潇洒终日夕。

阴生古苔绿,色染秋烟碧。

何当凌云霄,直上数千尺。

译文

窗南有棵孤傲的青松,枝叶是多么茂密。

清风时时摇着它的枝条,潇洒终日是多么惬意。

树阴下老早以前就长满绿苔,秋日的云雾到此也被它染碧。

何时才能枝叶参天长到云霄外面,直上千尺巍然挺正。

注释

南轩:轩原本指多窗的长廊,这里泛指当南的窗外。

柯叶:枝叶。

绵幂:密密层层的样子,枝叶稠密而相覆之意。

潇洒:洒脱,无拘束貌。此以形容松树枝叶在清风中摆动的样子。

日夕:早晚。“终日夕”与上句“无闲时”对举。

“阴生”句:阴凉处生出的青苔颜色深绿。

“色染”句:苍翠的青松似乎将秋一的烟岚都染绿了。

何当:犹言何日、何时。

凌云霄:直上云霄。

参考资料:

1、赵志凡 .中国历代咏物诗选注 :河南大学出版社 ,1989年10月第1版 :1-2 .

2、陈文新 .历代草木诗选 :云南人民出版社 ,1988年12月第1版 :77-78 .

3、詹福瑞 等 .李白诗全译 .石家庄 :河北人民出版社 ,1997 :921 .

南轩松创作背景

  安旗《李白全集编半注释》云,此诗于开元十五年(727)而作。

参考资料:

1、詹福瑞 等.李白诗全译.石家庄:河北人民出版社,1997:921

  安旗《李白全集编半注释》云,此诗于开元十五年(727)而作。

  “南轩有孤松,柯叶自绵幂”运用铺叙的手法,描绘出一幅HRef=https://www.qijian.info/list/songshu/ target=_blank class=infotextkey>松树苍劲挺拔、HRef=https://www.qijian.info/list/songshu/ target=_blank class=infotextkey>松树枝叶稠密昂首天外的景致。诗一HRef=https://www.qijian.info/list/kaitou/ target=_blank class=infotextkey>开头,就说这是一棵“孤松”,突出了它的不同凡俗。接着写HRef=https://www.qijian.info/list/songshu/ target=_blank class=infotextkey>松树枝叶繁茂、生机勃勃、HRef=https://www.qijian.info/list/siji/ target=_blank class=infotextkey>四季常青,塑造出HRef=https://www.qijian.info/list/songshu/ target=_blank class=infotextkey>松树郁郁苍苍、古朴高洁的形象。

  “清HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风无闲时,潇洒终日夕”,HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风吹劲松,更觉HRef=https://www.qijian.info/list/songshu/ target=_blank class=infotextkey>松树苍劲。HRef=https://www.qijian.info/list/guren2/ target=_blank class=infotextkey>古人有诗云:“亭亭HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山上松,瑟瑟谷中HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风。HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风声一何盛,松枝一何劲。”“清HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风”、“潇洒”、“日夕”等有巨大气势的事物和表现大起大落的动词,使得诗意具有飞扬跋扈、迅猛阔大的气势。HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风因松而见其盛,松因HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风而见其劲,为下文期盼“孤松”HRef=https://www.qijian.info/list/xiangwang/ target=_blank class=infotextkey>向往着“直上数千尺”的凌云之势作铺垫。

  “阴生古苔绿,色染秋烟碧”两句,再对HRef=https://www.qijian.info/list/songshu/ target=_blank class=infotextkey>松树生长的环境进行描写,来烘托HRef=https://www.qijian.info/list/songshu/ target=_blank class=infotextkey>松树高大苍翠。“阴生古苔绿”,是说由于HRef=https://www.qijian.info/list/songshu/ target=_blank class=infotextkey>松树高大,在它的阴处长出了碧绿的古苔。既言“古苔”足见这棵HRef=https://www.qijian.info/list/songshu/ target=_blank class=infotextkey>松树的年岁之长。半空中HRef=https://www.qijian.info/list/songshu/ target=_blank class=infotextkey>松树茂密的枝叶,一片浓密翠绿,而地上的古苔也呈现出一片绿色,上下辉映,似乎将周围的空气都要染绿了似的。“色染秋烟碧”,形象地描绘了这一迷人景象。其中一个“染”字用得妙,将HRef=https://www.qijian.info/list/jingwu/ target=_blank class=infotextkey>景物都着上了宜人的色彩。

  “何当凌云霄,直上数千尺”以夸张的口吻极言其高。正是抒写的诗人见“孤松”而生的HRef=https://www.qijian.info/list/gantan/ target=_blank class=infotextkey>感叹,但不是以上所说的那种感觉,却是一种因HRef=https://www.qijian.info/list/buman/ target=_blank class=infotextkey>不满足于眼前之景而萌生的期待、HRef=https://www.qijian.info/list/panwang/ target=_blank class=infotextkey>盼望之情。

  此诗的前六句,重在描绘诗人所见“孤松”之景,写“孤松”枝叶繁茂、清HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风中显得那样潇洒自得;“孤松”苔绿叶翠,秋烟中更添膘胧之美。这给人以孤傲自恃,超然物外的感觉。末二句,侧重体现出诗人HRef=https://www.qijian.info/list/buman/ target=_blank class=infotextkey>不满足于“孤松”的潇洒自得,HRef=https://www.qijian.info/list/xiangwang/ target=_blank class=infotextkey>向往着“直上数千尺”的凌云之势。(唐)范传正《李白新墓碑》所谓:“常欲一鸣惊人,一飞冲天”之意。这种情感,显然是诗人虽来得重用,却时时怀有凌云HRef=https://www.qijian.info/list/zhuangzhi/ target=_blank class=infotextkey>壮志HRef=https://www.qijian.info/list/kowang/ target=_blank class=infotextkey>渴望施展的内HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情怀的一种“借越发挥”。

  此诗借用“孤松”、“清HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风”、“游云”、“日夕”、“苔绿”、“秋烟”、“苔绿”、“云霄”、“染”、“凌”等有巨大气势的事物和表现大起大落的动词,使得诗意具有飞扬跋扈、不可一世的气势,易使读者产生激昂振奋的感觉,侧面衬托出“孤松”潇洒高洁、顽强挺拔的品性,表现出诗人HRef=https://www.qijian.info/list/buman/ target=_blank class=infotextkey>不满足于“孤松”的潇洒自得,HRef=https://www.qijian.info/list/xiangwang/ target=_blank class=infotextkey>向往着“直上数千尺”的凌云之势,表达了诗人刚正不阿的HRef=https://www.qijian.info/list/gaoshang/ target=_blank class=infotextkey>高尚HRef=https://www.qijian.info/list/pinge/ target=_blank class=infotextkey>品格,道明诗人崇高的HRef=https://www.qijian.info/list/lixiang/ target=_blank class=infotextkey>理想和远大的HRef=https://www.qijian.info/list/baofu/ target=_blank class=infotextkey>抱负。

李白

李白(701年-762年),字太白,号青莲居士,唐朝浪漫主义诗人,被后人誉为“诗仙”。祖籍陇西成纪(待考),出生于西域碎叶城,4岁再随父迁至剑南道绵州。李白存世诗文千余篇,有《李太白集》传世。762年病逝,享年61岁。其墓在今安徽当涂,四川江油、湖北安陆有纪念馆。 ...

李白朗读
()

猜你喜欢

东道初来托故人,南楼频上泗河漘。

江山尚有留人意,樽俎宁当厌客贫。

()

病思愁肠叵奈何,新诗无复苦磋磨。欣闻郢客阳春曲,罢唱吴侬小海歌。

幽径雨馀芳草绿,小园风静落花多。融樽正好酬佳景,休叹朋簪不我过。

()

石头王气藉公扬,突尔县车鬓未苍。供茹芝探四皓紫,欲分金乏雨疏黄。

勒名鼎上虫鱼瘦,赐浣湖中烟月长。只恐东山栖不稳,九州转运苦戎羌。

()

王子千年后,笙音五夜闻。逶迤绕清洛,断续下仙云。
泄泄飘难定,啾啾曲未分。松风助幽律,波月动轻文。
凤管听何远,鸾声若在群。暗空思羽盖,馀气自氛氲。

()
释宗杲

青毡本是吾家物,今日重还旧日僧。

珍重圣恩何以报,万年松上一枝藤。

()

西对三茅意自閒,谁知湖外有青山。小楼堪筑平沙上,两面回看兴未阑。

()