肃肃凉风生,加我林壑清。
驱烟寻涧户,卷雾出山楹。
去来固无迹,动息如有情。
日落山水静,为君起松声。(版本一)
肃肃凉景生,加我林壑清。
驱烟寻涧户,卷雾出山楹。
去来固无迹,动息如有情。
日落山水静,为君起松声。(版本二)
咏风。唐代。王勃。 肃肃凉风生,加我林壑清。驱烟寻涧户,卷雾出山楹。去来固无迹,动息如有情。日落山水静,为君起松声。(版本一)肃肃凉景生,加我林壑清。驱烟寻涧户,卷雾出山楹。去来固无迹,动息如有情。日落山水静,为君起松声。(版本二)
炎热未消的初秋,一阵清凉的风肃肃吹来,山谷林间顿时变得清爽凉快。
它吹散了山中的烟云,卷走了山间的雾霭,显现出了山上涧旁的人家房屋。
凉风来来去去本来没有踪迹,可它的吹起和停息却好像很有感情,合人心意。
当红日西下,大地山川一片寂静的时候,它又自松林间吹起,响起一片松涛声。
肃肃:形容快速。景:一作“风”。
加:给予。林壑:树林和山沟,指有树林的山谷。
驱:驱散,赶走。寻:一作“入”。涧户:山沟里的人家。
卷:卷走,吹散。雾:一作“露”。楹:堂屋前的柱子。山楹:指山间的房屋。
固:本来。迹:行动留下的痕迹。一作“际”。
动息:活动与休息。
松声:松树被风吹动发出I斑像波涛一样的声音。
参考资料:
1、彭定求 等 .全唐诗(上) .上海 :上海古籍出版社 ,1986 :165 .
2、《古代汉语字典》编委会 .古代汉语字典 .北京 :商务印书馆国际有限公司 ,2005 .
3、徐 敏 .儿童古诗300首(上) .北京 :语文出版社 ,1990 :163-164 .
宋玉的《HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风赋》云:“夫HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风者,天地之气,溥畅而至,不择贵贱下而加焉。”此篇所咏的“凉HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风”,正具有这种平等普济的美德。炎热未消的初秋,一阵清HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风袭来,给人以快意和凉爽。那“肃肃”的凉HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风吹来了,顿时吹散浊热,使林壑清爽起来。它很快吹遍林壑,驱散涧上的烟云,使诗人寻到涧底的人家,卷走HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山上的雾霭,现出HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山间的房屋,诗HRef=https://www.qijian.info/list/renqing/ target=_blank class=infotextkey>人情不自禁地HRef=https://www.qijian.info/list/zanmoi/ target=_blank class=infotextkey>赞美它“去来固无迹,动息如有情”。这HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风确乎是“有情”的。
“肃肃凉景生”,首句平直轻快,习习凉HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风飘然乍起。“加我林壑清”,是紧承上句,概HRef=https://www.qijian.info/list/xiofeng/ target=_blank class=infotextkey>写HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风不管深沟还是浅壑,不分高低贵贱,北HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风都遍施恩惠。“我”字的运用,加强了主观情感,表现了诗人HRef=https://www.qijian.info/list/xiongjin/ target=_blank class=infotextkey>胸襟的开阔。“驱烟寻涧户,卷雾出HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山楹”,描HRef=https://www.qijian.info/list/xiofeng/ target=_blank class=infotextkey>写HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风为平民HRef=https://www.qijian.info/list/baixing/ target=_blank class=infotextkey>百姓送爽的具体情态。HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风,驱散了烟云,卷走了雾霭,穿行于涧户HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山舍将清爽带给人们。第五、六两句是HRef=https://www.qijian.info/list/zanyang/ target=_blank class=infotextkey>赞扬HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风的HRef=https://www.qijian.info/list/pinge/ target=_blank class=infotextkey>品格。“去来固无迹”,指它行踪不定,似乎施惠于人们没有所图,不求回报。“动息如有情”,借用《抱朴子·畅玄篇》“动息知止,无往不足”之意,形容HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风慷慨惠施,不遗余力,来去仿佛一个有情有义之人。这两句诗,夹叙夹议,巧妙地承前启后,HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然地引出结联:“日落HRef=https://www.qijian.info/list/shanshui/ target=_blank class=infotextkey>HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山水静,为君起松声”。白天,HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风为劳作的人们送来清凉,宁静的HRef=https://www.qijian.info/list/bangwan/ target=_blank class=infotextkey>傍晚,又为歇息的人们吹奏起悦耳的松涛声。欣赏松涛的大多是士子或HRef=https://www.qijian.info/list/yinzho/ target=_blank class=infotextkey>隐者,当然也包括了诗人自己。这里与“加我林壑清”中的“我”一样加深了主观意趣。
诗人以HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风HRef=https://www.qijian.info/list/yuren2/ target=_blank class=infotextkey>喻人,托物HRef=https://www.qijian.info/list/yanzhi/ target=_blank class=infotextkey>言志,着意HRef=https://www.qijian.info/list/zanmoi/ target=_blank class=infotextkey>赞美HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风的HRef=https://www.qijian.info/list/gaoshang/ target=_blank class=infotextkey>高尚HRef=https://www.qijian.info/list/pinge/ target=_blank class=infotextkey>品格和HRef=https://www.qijian.info/list/qinfen/ target=_blank class=infotextkey>勤奋HRef=https://www.qijian.info/list/jingshen/ target=_blank class=infotextkey>精神。HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风HRef=https://www.qijian.info/list/bushe/ target=_blank class=infotextkey>不舍昼夜,努力做到对人有益。以HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风况人,有为之士正当如此。诗人少有才华,而HRef=https://www.qijian.info/list/zhuangzhinanchou/ target=_blank class=infotextkey>HRef=https://www.qijian.info/list/zhuangzhi/ target=_blank class=infotextkey>壮志难酬,他曾在著名的《滕王阁序》中充满激情地写道:“无路请缨,等终军之弱冠;有怀投笔,慕宗悫之长HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风。”在这篇中则是借HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风HRef=https://www.qijian.info/list/yonghuai/ target=_blank class=infotextkey>咏怀,寄托他的“青云之志”。
此诗的着眼点在“有情”二字。上面从“有情”写其加林壑以清爽,下面复由“有情”赞其“为君起松声”。通过这种HRef=https://www.qijian.info/list/niren/ target=_blank class=infotextkey>拟人化的HRef=https://www.qijian.info/list/yishu/ target=_blank class=infotextkey>艺术手法,把HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风的形象刻画得栩栩如生。首句HRef=https://www.qijian.info/list/xiofeng/ target=_blank class=infotextkey>写HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风的生起,以“肃肃”状HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风势之速。HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风势之缓急,本来是并无目的的,但次句用了一个“加”字,就使之化为有意的行动,仿佛HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风疾驰而来,正是为了使林壑清爽,有意急人所需似的。下面HRef=https://www.qijian.info/list/xiofeng/ target=_blank class=infotextkey>写HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风的活动,也是抓住“驱烟”“卷雾”“起松声”等HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风中的动态景象进行HRef=https://www.qijian.info/list/niren/ target=_blank class=infotextkey>拟人化的描写。HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风吹烟雾,HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风卷松涛,本来都是HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然现象写成了有意识的活动。她神通广大,犹如精灵般地出入HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山涧,驱烟卷雾,送来清爽,并吹动万HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山松涛,为人奏起美妙的乐章。在诗人笔下,HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风的形象被刻画得维妙维肖了。
此诗所咏之HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风,不是习见的柔弱的香HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风,也并非宋玉《HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风赋》中的取悦于大王的雄HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风,肆虐于庶人的雌HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风。这首《咏HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风》小诗里,寄寓着诗人的平等的HRef=https://www.qijian.info/list/zhengzhi/ target=_blank class=infotextkey>政治HRef=https://www.qijian.info/list/lixiang/ target=_blank class=infotextkey>理想和HRef=https://www.qijian.info/list/shenghuo/ target=_blank class=infotextkey>生活情趣。
王勃(649或650~676或675年),唐代诗人。汉族,字子安。绛州龙门(今山西河津)人。王勃与杨炯、卢照邻、骆宾王齐名,世称“初唐四杰”,其中王勃是“初唐四杰”之首。唐高宗上元三年(676年)八月,自交趾探望父亲返回时,不幸渡海溺水,惊悸而死。王勃在诗歌体裁上擅长五律和五绝,代表作品有《送杜少府之任蜀州》等;主要文学成就是骈文,无论是数量还是质量,堪称一时之最,代表作品有《滕王阁序》等。 ...
王勃。 王勃(649或650~676或675年),唐代诗人。汉族,字子安。绛州龙门(今山西河津)人。王勃与杨炯、卢照邻、骆宾王齐名,世称“初唐四杰”,其中王勃是“初唐四杰”之首。唐高宗上元三年(676年)八月,自交趾探望父亲返回时,不幸渡海溺水,惊悸而死。王勃在诗歌体裁上擅长五律和五绝,代表作品有《送杜少府之任蜀州》等;主要文学成就是骈文,无论是数量还是质量,堪称一时之最,代表作品有《滕王阁序》等。
秋怀二首。宋代。王炎。 镜中忽忽老侵寻,政坐文穷自陆沉。独对西风搔短发,欲谋小隐背初心。江湖鸿雁天将冷,篱落黄花秋又深。拄笏看山聊尔耳,懒弹绿绮索知音。
丁寓田家有赠。唐代。王维。 君心尚栖隐,久欲傍归路。在朝每为言,解印果成趣。晨鸡鸣邻里,群动从所务。农夫行饷田,闺妾起缝素。开轩御衣服,散帙理章句。时吟招隐诗,或制闲居赋。新晴望郊郭,日映桑榆暮。阴昼小苑城,微明渭川树。揆予宅闾井,幽赏何由屡。道存终不忘,迹异难相遇。此时惜离别,再来芳菲度。
挽姚循州。宋代。刘克庄。 太息龙川守,专城美绩传。方闻歌叔度,俄有谤文渊。旧府黄茅外,新丘紫帽边。二姚俱已矣,怀昔一恓然。
介胄鹰扬出,山林蚁聚空。忽闻飞简报,曾是坐筹功。
迥夜昏氛灭,危亭眺望雄。茂勋推世上,馀兴寄杯中。
喜色烟霞改,欢忻里巷同。幸兹尊俎末,饮至又从公。
喜陆侍御破石埭草寇东峰亭赋诗。唐代。郭澹。 介胄鹰扬出,山林蚁聚空。忽闻飞简报,曾是坐筹功。迥夜昏氛灭,危亭眺望雄。茂勋推世上,馀兴寄杯中。喜色烟霞改,欢忻里巷同。幸兹尊俎末,饮至又从公。
和寿州宋待制九题其四式宴亭。宋代。梅尧臣。 从事谁独贤,而来均宴喜。幽禽杂啸呼,珍木竟丛倚。兴将物色俱,闲厌箫鼓美。宁同不闻问,讼息时游此。
晏成续太祝遗双井茶五品茶具四枚近诗六十篇。宋代。梅尧臣。 始於欧阳永叔席,乃识双井绝品茶。次逢江东许子春,又出鹰爪与露芽。鹰爪断之中有光,蹍成雪色浮乳花。晏公风流丞相族,以此五色论等差。远走犀兵至蓬巷,青蒻出箧封题加。纹柘冰瓷作精具,灵味一啜驱昏邪。神还气王读高咏,六十五篇金出沙。已从锻链出至宝,终老不变传幽遐。自惟平昔所得者,何异瓦砾空盈车。涤心洗腑强为答,愈苦愈拙徒兴嗟。