蝉鸣空桑林,八月萧关道。
出塞入塞寒,处处黄芦草。
从来幽并客,皆共尘沙老。
莫学游侠儿,矜夸紫骝好。
塞上曲·其一。唐代。王昌龄。 蝉鸣空桑林,八月萧关道。出塞入塞寒,处处黄芦草。从来幽并客,皆共尘沙老。莫学游侠儿,矜夸紫骝好。
知了在枯秃的桑林鸣叫,
八月的萧关道气爽秋高。
出塞后再入塞气候变冷,
关内关外尽是黄黄芦草。
自古来河北山西的豪杰,
都与尘土黄沙伴随到老。
莫学那自恃勇武游侠儿,
自鸣不凡地把骏马夸耀。
空桑林:桑林因秋来落叶而变得空旷、稀疏。
萧关:宁夏古关塞名。
幽并:幽州和并州,今河北、山西和陕西一部分。
共:作“向”。
游侠儿:都市游侠少年。
矜:自夸。紫骝:紫红色的骏马。
“蝉鸣空桑林,八月萧关道。出塞复入塞,处处黄芦草。”这四句写HRef=https://www.qijian.info/list/biansai/ target=_blank class=infotextkey>边塞HRef=https://www.qijian.info/list/qiujing/ target=_blank class=infotextkey>秋景,无限肃杀HRef=https://www.qijian.info/list/beiliang/ target=_blank class=infotextkey>悲凉,寒蝉、桑林、萧关、HRef=https://www.qijian.info/list/biansai/ target=_blank class=infotextkey>边塞、秋草都是中围古代诗歌意象里悲情的代名词,诗歌开篇刻意描写肃杀的HRef=https://www.qijian.info/list/qiujing/ target=_blank class=infotextkey>秋景是为后来的反战HRef=https://www.qijian.info/list/zhuti/ target=_blank class=infotextkey>主题作背景和情感上的铺垫。写HRef=https://www.qijian.info/list/shubian/ target=_blank class=infotextkey>戍边HRef=https://www.qijian.info/list/zhenHRef=https://www.qijian.info/list/gre/ target=_blank class=infotextkey>GREn/ target=_blank class=infotextkey>征人,寄寓深切HRef=https://www.qijian.info/list/tongqing/ target=_blank class=infotextkey>同情。“从来幽并客,皆共沙尘老”,与王翰的“醉卧沙场君莫笑,古来征战几人回”,可谓HRef=https://www.qijian.info/list/yingxiong/ target=_blank class=infotextkey>英雄所见,异曲同工,感人至深。幽州和并州都是唐代HRef=https://www.qijian.info/list/biansai/ target=_blank class=infotextkey>边塞之地,也是许多HRef=https://www.qijian.info/list/dushu/ target=_blank class=infotextkey>读书人“功名只向HRef=https://www.qijian.info/list/ma/ target=_blank class=infotextkey>马上取”、“宁为百夫长,胜作一书生”的追逐HRef=https://www.qijian.info/list/mingli/ target=_blank class=infotextkey>名利的HRef=https://www.qijian.info/list/difang/ target=_blank class=infotextkey>地方。然而,诗人从这些满怀宏图大志的年轻人身上看到的却是“皆共沙尘老”的HRef=https://www.qijian.info/list/wunai/ target=_blank class=infotextkey>无奈结局。末两句,以对比作结,通过对自恃勇武,炫耀紫骝善于驰骋,耀武扬威地游荡,甚至惹是生非而扰民的所谓HRef=https://www.qijian.info/list/youxia/ target=_blank class=infotextkey>游侠的HRef=https://www.qijian.info/list/fongci/ target=_blank class=infotextkey>讽刺,深刻地表达了作者对于HRef=https://www.qijian.info/list/zhanzheng/ target=_blank class=infotextkey>战争的HRef=https://www.qijian.info/list/yane/ target=_blank class=infotextkey>厌恶,对于HRef=https://www.qijian.info/list/heping/ target=_blank class=infotextkey>和平HRef=https://www.qijian.info/list/shenghuo/ target=_blank class=infotextkey>生活的HRef=https://www.qijian.info/list/xiangwang/ target=_blank class=infotextkey>向往。前面讲的幽并客的时候,作者还没有什么贬意,字里行间里还隐约可见对于献身沙场壮士的HRef=https://www.qijian.info/list/wanxi/ target=_blank class=infotextkey>惋惜之情。用“HRef=https://www.qijian.info/list/youxia/ target=_blank class=infotextkey>游侠儿”来形容那些只知道夸耀自己养有良HRef=https://www.qijian.info/list/ma/ target=_blank class=infotextkey>马的市井无赖,作者的反战情绪有了更深层次的表达。
此诗写HRef=https://www.qijian.info/list/biansai/ target=_blank class=infotextkey>边塞HRef=https://www.qijian.info/list/qiujing/ target=_blank class=infotextkey>秋景,有慷慨HRef=https://www.qijian.info/list/beiliang/ target=_blank class=infotextkey>悲凉的建安遗韵;写HRef=https://www.qijian.info/list/shubian/ target=_blank class=infotextkey>戍边HRef=https://www.qijian.info/list/zhenHRef=https://www.qijian.info/list/gre/ target=_blank class=infotextkey>GREn/ target=_blank class=infotextkey>征人,又有汉HRef=https://www.qijian.info/list/yuefu/ target=_blank class=infotextkey>乐府直抒胸臆的HRef=https://www.qijian.info/list/aiyuan/ target=_blank class=infotextkey>哀怨之情;HRef=https://www.qijian.info/list/fongyu/ target=_blank class=infotextkey>讽喻市井HRef=https://www.qijian.info/list/youxia/ target=_blank class=infotextkey>游侠,又让人看到了唐代锦衣HRef=https://www.qijian.info/list/shaonian/ target=_blank class=infotextkey>少年的浮夸HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风气。
王昌龄 (698— 756),字少伯,河东晋阳(今山西太原)人。盛唐著名边塞诗人,后人誉为“七绝圣手”。早年贫贱,困于农耕,年近不惑,始中进士。初任秘书省校书郎,又中博学宏辞,授汜水尉,因事贬岭南。与李白、高适、王维、王之涣、岑参等交厚。开元末返长安,改授江宁丞。被谤谪龙标尉。安史乱起,为刺史闾丘所杀。其诗以七绝见长,尤以登第之前赴西北边塞所作边塞诗最著,有“诗家夫子王江宁”之誉(亦有“诗家天子王江宁”的说法)。 ...
王昌龄。 王昌龄 (698— 756),字少伯,河东晋阳(今山西太原)人。盛唐著名边塞诗人,后人誉为“七绝圣手”。早年贫贱,困于农耕,年近不惑,始中进士。初任秘书省校书郎,又中博学宏辞,授汜水尉,因事贬岭南。与李白、高适、王维、王之涣、岑参等交厚。开元末返长安,改授江宁丞。被谤谪龙标尉。安史乱起,为刺史闾丘所杀。其诗以七绝见长,尤以登第之前赴西北边塞所作边塞诗最著,有“诗家夫子王江宁”之誉(亦有“诗家天子王江宁”的说法)。
送苏修往上饶。唐代。李嘉祐。 爱尔无羁束,云山恣意过。一身随远岫,孤棹任轻波。世事关心少,渔家寄宿多。芦花泊舟处,江月奈人何。
清河閒居。宋代。毕仲游。 书囊药笈付妻孥,解语娇儿戏坐隅。几净饱看新印史,壁高亲挂旧山图。待凭风月招佳客,岂有功名属腐儒。小睡接䍦巾自落,未甘散发号狂夫。
代赵倅燕广德守钱郎中致语口号。宋代。史浩。 清朝登用是儒宗,尤喜桐川协气浓。画戟林中今长贰,红莲幕里昔游从。云飞共庆情方洽,鲸饮何妨量有容。且向山城足欢谑,他年接武亚夔龙。
小游仙(十首)。明代。桑悦。 日轮赫赫起东溟,真火抽添养白庭。汤谷萧萧万竿竹,裁书少昊借秋声。
颂一百则。。释重顯。 要平不平,大巧若拙。若指或掌,倚天照雪。大冶兮磨砻不下,良工兮拂拭未歇。别别,珊瑚枝枝撑著月。