渭川田家

渭川田家朗读

译文

村庄处处披满夕阳余辉,牛羊沿着深巷纷纷回归。

老叟惦念着放牧的孙儿,柱杖等候在自家的柴扉。

雉鸡鸣叫麦儿即将抽穗,蚕儿成眠桑叶已经薄稀。

农夫们荷锄回到了村里,相见欢声笑语恋恋依依。

如此安逸怎不叫我羡慕?我不禁怅然地吟起《式微》。

注释

渭川:一作“渭水”。渭水源于甘肃鸟鼠山,经陕西,流入黄河。田家:农家。

墟落:村庄。斜阳:一作“斜光”。

穷巷:深巷。

野老:村野老人。牧童:一作“僮仆”。

倚杖:靠着拐杖。荆扉:柴门。

雉雊(zhìgòu):野鸡鸣叫。《诗经·小雅·小弁》:“雉之朝雊,尚求其雌。”

蚕眠:蚕蜕皮时,不食不动,像睡眠一样。

荷(hè):肩负的意思。至:一作“立”。

即此:指上面所说的情景。

式微:《诗经》篇名,其中有“式微,式微,胡不归”之句,表归隐之意。

参考资料:

1、彭定求 等 .全唐诗(上) .上海 :上海古籍出版社 ,1986年10月版 :第287页 .

2、蘅塘退士 等 .唐诗三百首·宋词三百首·元曲三百首 .北京 :华文出版社 ,2009年11月版 :第9页 .

渭川田家创作背景

  此诗作于开元(唐玄宗年号,713—741年)后期,描绘的是渭水两岸的农村生活。

参考资料:

1、张国举.唐诗精华注译评.长春:长春出版社,2010:98-99

  诗人描绘了一幅恬然自乐的田家暮归图,虽都是平常事物,却表现出诗人高超的HRef=https://www.qijian.info/list/xiejing/ target=_blank class=infotextkey>写景技巧。全诗以朴素的白描手法,写出了人与物皆有所归的景象,映衬出诗人的HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情,抒发了诗人HRef=https://www.qijian.info/list/kowang/ target=_blank class=infotextkey>渴望有所归,羡慕平静HRef=https://www.qijian.info/list/youxian2/ target=_blank class=infotextkey>悠闲的HRef=https://www.qijian.info/list/tianyuan/ target=_blank class=infotextkey>田园HRef=https://www.qijian.info/list/shenghuo/ target=_blank class=infotextkey>生活的HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情,流露出诗人在官场的孤苦、HRef=https://www.qijian.info/list/yumen/ target=_blank class=infotextkey>郁闷。

  HRef=https://www.qijian.info/list/xiyang/ target=_blank class=infotextkey>夕阳西下、夜幕将临之际,HRef=https://www.qijian.info/list/xiyang/ target=_blank class=infotextkey>夕阳的余辉映照着村落(墟落),归牧的牛羊涌进村巷中。老人惦念着去放牧的孙儿,拄着拐杖在柴门外望他归来。在野鸡声声鸣叫中,小麦已经秀穗,吃足桑叶的蚕儿开始休眠。丰年在望,荷锄归来的HRef=https://www.qijian.info/list/nongmin/ target=_blank class=infotextkey>农民彼此见面,娓娓动情地聊起家常。这HRef=https://www.qijian.info/list/moihao/ target=_blank class=infotextkey>美好的情景使诗人HRef=https://www.qijian.info/list/lianxiang/ target=_blank class=infotextkey>联想到官场明争暗斗的可厌,觉得HRef=https://www.qijian.info/list/yinju/ target=_blank class=infotextkey>隐居在这样的HRef=https://www.qijian.info/list/nongcun/ target=_blank class=infotextkey>农村该是多么安静舒心;HRef=https://www.qijian.info/list/chouchang/ target=_blank class=infotextkey>惆怅之余不禁吟起《HRef=https://www.qijian.info/list/shijing/ target=_blank class=infotextkey>诗经》中“式微,式微,胡不归?”(意即:天黑啦,天黑啦,为什么还不回家呀?)的诗句,表明他HRef=https://www.qijian.info/list/guiyin/ target=_blank class=infotextkey>归隐HRef=https://www.qijian.info/list/tianyuan/ target=_blank class=infotextkey>田园的志趣。王维精通HRef=https://www.qijian.info/list/yinle/ target=_blank class=infotextkey>音乐、绘画、HRef=https://www.qijian.info/list/shufa/ target=_blank class=infotextkey>书法,HRef=https://www.qijian.info/list/yishu/ target=_blank class=infotextkey>艺术HRef=https://www.qijian.info/list/xiuyang/ target=_blank class=infotextkey>修养深厚;苏东坡评他诗中有画,画中有诗。上面这首诗就可以说是一幅HRef=https://www.qijian.info/list/tianyuan/ target=_blank class=infotextkey>田园画。

  诗的核心是一个“归”字。诗人一HRef=https://www.qijian.info/list/kaitou/ target=_blank class=infotextkey>开头,首先描写HRef=https://www.qijian.info/list/xiyang/ target=_blank class=infotextkey>夕阳斜照村落的景象,渲染HRef=https://www.qijian.info/list/muse/ target=_blank class=infotextkey>暮色苍茫的浓烈气氛,作为总背景,统摄全篇。接着,诗人一笔就落到“归”字上,描绘了牛羊徐徐归村的情景,使人很HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然地HRef=https://www.qijian.info/list/lianxiang/ target=_blank class=infotextkey>联想起《HRef=https://www.qijian.info/list/shijing/ target=_blank class=infotextkey>诗经》里的几句诗:“鸡栖于埘,日之夕矣,羊牛下来。君子于役,如之何勿思?”诗人痴情地目送牛羊归村,直至没入深巷。就在这时,诗人看到了更为动人的情景:柴门外,一位慈祥的老人拄着拐杖,正迎候着放牧归来的小孩。这种朴素的散发着泥土芬芳的深情,感染了诗人,似乎也分享到了HRef=https://www.qijian.info/list/mutong/ target=_blank class=infotextkey>牧童HRef=https://www.qijian.info/list/guijia/ target=_blank class=infotextkey>归家的乐趣。顿HRef=https://www.qijian.info/list/shijian/ target=_blank class=infotextkey>时间,他感到这田野上的一切HRef=https://www.qijian.info/list/shengming/ target=_blank class=infotextkey>生命,在这HRef=https://www.qijian.info/list/huanghun/ target=_blank class=infotextkey>黄昏时节,似乎都在HRef=https://www.qijian.info/list/sigui/ target=_blank class=infotextkey>思归。麦地里的野鸡叫得多动情啊,那是在呼唤自己的配偶呢;桑林里的桑叶已所剩无几,蚕儿开始吐丝作茧,营就自己的安乐窝,找到自己的归宿了。田野上,农夫们三三两两,扛着锄头下地归来,在田间小道上偶然HRef=https://www.qijian.info/list/xiangyu/ target=_blank class=infotextkey>相遇,亲切絮语,简直有点乐而忘归呢。诗人目睹这一切,HRef=https://www.qijian.info/list/lianxiang/ target=_blank class=infotextkey>联想到自己的处境和HRef=https://www.qijian.info/list/shenshi/ target=_blank class=infotextkey>身世,十分HRef=https://www.qijian.info/list/gankai/ target=_blank class=infotextkey>感慨。自公元737年(开元二十五年)宰相张九龄被排挤出朝廷之后,王维深感HRef=https://www.qijian.info/list/zhengzhi/ target=_blank class=infotextkey>政治上失去依傍,进退两难。在这种心绪下他来到HRef=https://www.qijian.info/list/yuanyo/ target=_blank class=infotextkey>原野,看到人皆有所归,唯独自己尚旁徨中路,不能不既羡慕又HRef=https://www.qijian.info/list/chouchang/ target=_blank class=infotextkey>惆怅。所以诗人HRef=https://www.qijian.info/list/gankai/ target=_blank class=infotextkey>感慨系之地说:“即此羡闲逸,HRef=https://www.qijian.info/list/changran/ target=_blank class=infotextkey>怅然吟式微。”其实,农夫们并不闲逸。但诗人觉得和自己担惊受怕的官场HRef=https://www.qijian.info/list/shenghuo/ target=_blank class=infotextkey>生活相比,农夫们安然得多,自在得多,故有闲逸之感。《式微》是《HRef=https://www.qijian.info/list/shijing/ target=_blank class=infotextkey>诗经·邶HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风》中的一篇,诗中反复HRef=https://www.qijian.info/list/yongtan/ target=_blank class=infotextkey>咏叹:“式微,式微,胡不归?”诗人借以抒发自己急欲HRef=https://www.qijian.info/list/guiyin/ target=_blank class=infotextkey>归隐HRef=https://www.qijian.info/list/tianyuan/ target=_blank class=infotextkey>田园的HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情,不仅在HRef=https://www.qijian.info/list/yijing/ target=_blank class=infotextkey>意境上与首句“斜阳照墟落”相照映,而且在内容上也落在“归”字上,使HRef=https://www.qijian.info/list/xiejing/ target=_blank class=infotextkey>写景与HRef=https://www.qijian.info/list/shuqing/ target=_blank class=infotextkey>抒情契合无间,浑然一体,画龙点睛式地HRef=https://www.qijian.info/list/jieshi/ target=_blank class=infotextkey>揭示了HRef=https://www.qijian.info/list/zhuti/ target=_blank class=infotextkey>主题。读完这最后一句,才恍然大悟:前面写了那么多的“归”,实际上都是反衬,以人皆有所归,反衬自己独无所归;以人皆归得及时、亲切、惬意,反衬自己HRef=https://www.qijian.info/list/guiyin/ target=_blank class=infotextkey>归隐太迟以及自己混迹官场的HRef=https://www.qijian.info/list/gudan/ target=_blank class=infotextkey>孤单、HRef=https://www.qijian.info/list/kumen/ target=_blank class=infotextkey>苦闷。这最后一句是全诗的重心和灵魂。如果以为诗人的本意就在于完成那幅田家晚归图,这就失之于肤浅了。全诗不事雕绘,纯用白描,HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然清新,诗意盎然。

王维

王维(701年-761年,一说699年—761年),字摩诘,汉族,河东蒲州(今山西运城)人,祖籍山西祁县,唐朝诗人,有“诗佛”之称。苏轼评价其:“味摩诘之诗,诗中有画;观摩诘之画,画中有诗。”开元九年(721年)中进士,任太乐丞。王维是盛唐诗人的代表,今存诗400余首,重要诗作有《相思》《山居秋暝》等。王维精通佛学,受禅宗影响很大。佛教有一部《维摩诘经》,是王维名和字的由来。王维诗书画都很有名,非常多才多艺,音乐也很精通。与孟浩然合称“王孟”。 ...

王维朗读
()

猜你喜欢

城阙。愁绝。落花时。野戍残旂雨微。峡中一春无雁飞。

相思。北来音信稀。

()

荃蕙有奇性,馨香道为人。不居众芳下,宁老空林春。
之子秉高节,攻文还守真。素书寸阴尽,流水怨情新。
济济振缨客,烟霄各致身。谁当举玄晏,不使作良臣。

()

游子陟皇路,幽人啸碧林。南北既异天,情意复铅金。

愿言奏雅歌,既翕和且耽。巍巍山自高,洋洋水自深。

()

百卉俱飘息,丛桂出高冈。年年七八月,空际散天香。

有桂独后发,若自甘退藏。繁枝零玉露,翠节霏轻霜。

()

{賢贝换玉}拳下喝少卖弄,说是说非入泥水。

截断千差休指注,一声归笛啰啰哩。

()

怪兽胡为出巨津,昂然激水忽翻身。鱼龙赑屃何妨事,莫作风波谩恐人。

()