尘劳迥脱事非常,紧把绳头做一场。
上堂开示颂。唐代。黄蘖禅师。 尘劳迥脱事非常,紧把绳头做一场。不经一番寒彻骨,怎得梅花扑鼻香。
摆脱尘劳事不寻常,须下力气大干一场。
不经过彻骨寒冷,哪有梅花扑鼻芳香。
尘劳:尘念劳心。迥(jiǒng)脱:远离,指超脱。
紧把:紧紧握住。
这是两句借梅HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花傲HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪迎霜、凌寒独放的HRef=https://www.qijian.info/list/xingge/ target=_blank class=infotextkey>性格,HRef=https://www.qijian.info/list/mianli/ target=_blank class=infotextkey>勉励人克服HRef=https://www.qijian.info/list/kunnan/ target=_blank class=infotextkey>困难、HRef=https://www.qijian.info/list/lizhi2/ target=_blank class=infotextkey>立志成就事业的格言诗。关于梅HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花,宋范成大《梅谱·前序》说:“梅,天下之尤物,无问智愚贤不肖,莫敢有异议。”“尤物”,这里指特别珍异的HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花卉,也就是说,梅是一种HRef=https://www.qijian.info/list/pinzhi/ target=_blank class=infotextkey>品质高出群芳的HRef=https://www.qijian.info/list/zhiwu/ target=_blank class=infotextkey>植物。可见,作者用梅HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花来象征一种HRef=https://www.qijian.info/list/jingshen/ target=_blank class=infotextkey>精神,这象征本身已包含某种HRef=https://www.qijian.info/list/zheli/ target=_blank class=infotextkey>哲理;倘再就其经受的“彻骨寒”与最终获得的“扑鼻香”,予以因果上的提示,则作为喻体的“梅HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花”,更寄寓着另一层深刻的HRef=https://www.qijian.info/list/daoli/ target=_blank class=infotextkey>道理。作者是佛门禅宗的一代高僧,他借此诗偈,表达对坚志HRef=https://www.qijian.info/list/xiuxing/ target=_blank class=infotextkey>修行得成果的决心,说出了人对待一切HRef=https://www.qijian.info/list/kunnan/ target=_blank class=infotextkey>困难所应采取的正确HRef=https://www.qijian.info/list/taidu/ target=_blank class=infotextkey>态度。这也是这两句诗极为有名,屡屡被人引用,从禅宗诗偈成为世俗名言的主要原因。
黄櫱禅师(?-855)与黄檗(音bò)、黄蘖指的同一人。身长七尺,相貌壮严,额间隆起如珠;声音朗润,意志街澹,聪慧利达,精通内学,广修夕阵,时人称之为黄檗希运。黄櫱禅师是唐时福建福清僧人,幼年在本州黄檗山出家。百丈法嗣亦参证于南泉,后于洪州黄檗山大弘禅法,有《传心法要》《宛陵录》等传世,堪为一代宗门大匠。 ...
黄蘖禅师。 黄櫱禅师(?-855)与黄檗(音bò)、黄蘖指的同一人。身长七尺,相貌壮严,额间隆起如珠;声音朗润,意志街澹,聪慧利达,精通内学,广修夕阵,时人称之为黄檗希运。黄櫱禅师是唐时福建福清僧人,幼年在本州黄檗山出家。百丈法嗣亦参证于南泉,后于洪州黄檗山大弘禅法,有《传心法要》《宛陵录》等传世,堪为一代宗门大匠。
江湖。宋代。陈必复。 江湖路远总风波,欲各山中制芰荷。黄叶落来秋色晚,乱鸦归处夕阳多。惯经世态知时异,拙为身谋惜岁过。有屋一区田二顷,分无清梦到鸣珂。
竹洲诸侄孙小集永嘉蒋子高有诗次韵。宋代。戴复古。 美景能兼乐事难,愁来唯仗酒遮拦。昂藏病骨兼诗瘦,料峭春风带腊寒。乔木尚疑前辈在,好花应笑老人看。忍抛明月先归去,输与诸郎彻夜欢。
和阴佥宪宗孟桃源梦诗四首 其二。明代。张宁。 傅岩曾托画图传,八翼分明梦上天。变化升腾先有兆,从来官第号登仙。
秋怀二首。宋代。王炎。 镜中忽忽老侵寻,政坐文穷自陆沉。独对西风搔短发,欲谋小隐背初心。江湖鸿雁天将冷,篱落黄花秋又深。拄笏看山聊尔耳,懒弹绿绮索知音。
相书语(张璟藏论妇人相引此)。两汉。佚名。 目有四白,五夫守宅。