清平乐·图书一室

清平乐·图书一室朗读

图书一室。香暖垂帘密。花满翠壶熏研席。睡觉满窗晴日。

手寒不了残棋。篝香细勘唐碑。无酒无诗情绪,欲梅欲雪天时。

  垂帘密,暗示时值隆HRef=https://www.qijian.info/list/dongtian/ target=_blank class=infotextkey>冬天寒。那“香”“暖”之感从何而来?“HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花满翠壶熏研席。睡觉满窗晴日。”原来,翠瓷壶中满插鲜HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花,HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花气飘逸砚席之间。HRef=https://www.qijian.info/list/dongri/ target=_blank class=infotextkey>冬日阳光洒满窗户,一时满室生春。

  “手寒不了残棋。”一枕高卧直至满窗晴日,原来是因为前夜弈棋太晚。前夜弈棋,残局未收。早上起来,一任其残。然而只说手寒,语极闲婉。“篝香细勘唐碑。”残棋未了,生上香炉,铺开砚席,词人坐下来勘读唐碑。一“细”字,足见其兴味盎然,全神贯注,隐然学人HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风度。不过,观全幅词情,可知勘唐碑这样专业性较强的事,不是实写,而是虚描出那种怡然HRef=https://www.qijian.info/list/dushu/ target=_blank class=infotextkey>读书的乐趣。

  “无酒无诗情绪。”从来HRef=https://www.qijian.info/list/yinjiu/ target=_blank class=infotextkey>饮酒赋诗,自须高兴佳致。词人自道无此情绪,其实未必尽然。下边结笔一句“欲梅欲HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪天时。”以景语对上句作了不答之答。

  上言满窗晴日,此言欲HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪天时,何故?原来HRef=https://www.qijian.info/list/dongri/ target=_blank class=infotextkey>冬日放晴,阳光短暂;一天之内,晴而复阴,也是正常的。上言HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花满翠壶熏研席,既舍梅莫属,此又言欲梅欲HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪天时,又是何故?颇耐人寻思。实际上,HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花满翠壶之梅,乃“梅蕊腊前破”之早梅,而欲梅欲HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪天时,正谓“梅HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花年后多”之HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花时将近矣。HRef=https://www.qijian.info/list/qishi/ target=_blank class=infotextkey>启示着梅HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花怒放盛开于HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪天HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪地,从而将境界从书斋推向大HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然。当大HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然欲梅欲HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪之日,正诗人欲诗欲酒之时。词人佳兴暗已萌动欲发,却不说有此情绪,只说欲梅欲HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪天时,一结韵味有余,妙在对偶之外得之。语极隐秀之致。

  此词以图书一室之境,发舒淡雅清逸之致,可谓妙词。词中用图书、翠瓷、砚席、棋局、唐碑等名物,及其所构成之境,境中之主人,将宋代时期的人文HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风貌,HRef=https://www.qijian.info/list/shehui/ target=_blank class=infotextkey>社会HRef=https://www.qijian.info/list/shenghuo/ target=_blank class=infotextkey>生活作了细致勾勒,浸润着HRef=https://www.qijian.info/list/yishu/ target=_blank class=infotextkey>艺术HRef=https://www.qijian.info/list/wenhua/ target=_blank class=infotextkey>文化的品味。此词虽无关重大HRef=https://www.qijian.info/list/zhuti/ target=_blank class=infotextkey>主题,但自具一种HRef=https://www.qijian.info/list/yishu/ target=_blank class=infotextkey>艺术化的HRef=https://www.qijian.info/list/shenghuo/ target=_blank class=infotextkey>生活之美,还是能给人以陶冶性灵之益的。

  此词用笔、造境都很讲究。上片笔触颇感细密。图书之满室,插HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花之满壶,HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花香之满屋,晴日之满窗,笔致较密。香、暖、HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花、熏、翠壶、晴日,笔致较丽。但下片中的不了残棋,无诗无酒,欲梅欲HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪,皆轻描淡写,便将上片丽密之感溶化开来。由浓而淡,层层轻染,足见韵致之清雅。词中造境是在室内,境界本不大。可是上片收以满窗晴日、虚室生白的意象,下片结以欲梅欲HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪天时的描写,将一个小小书斋与隆冬将春的天地相连通,便觉得书斋、人心同天地HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然常相往来,境界之大,使人意远神怡。营造HRef=https://www.qijian.info/list/yijing/ target=_blank class=infotextkey>意境,讲究以小见大,人与HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然相通,这正是中国HRef=https://www.qijian.info/list/yishu/ target=_blank class=infotextkey>艺术HRef=https://www.qijian.info/list/wenhua/ target=_blank class=infotextkey>文化之HRef=https://www.qijian.info/list/jingshen/ target=_blank class=infotextkey>精神。

周晋

周晋(生卒年不详),字明叔,号啸斋,其先济南(今属山东)人,自祖秘起寓居吴兴(今浙江湖州)。晋于绍定四年(1231)官富阳令。嘉熙末淳祐初,为福建转运使干官。累监衢州、通判柯山。宝祐三年(1255),知汀州。晋富藏书,工词。词作多散佚。《绝妙好词》卷三载其词三首,分别为《点绛唇》,《清平乐》,《柳梢青》。 ...

周晋朗读
()

猜你喜欢

受降临轵道,争长趣鸿门。驱传渭桥上,观兵细柳屯。
夜宴经柏谷,朝游出杜原。终藉叔孙礼,方知皇帝尊。

()
问云

东风锦幕,彩仗轮辉,报新翻传帖。披红石兽,长荫里、顿染唐花香馥。

熏弦拨断,做愁听、谁哀空劫。待扫尘、深巷迷烟,冷落余霞霜发。

()
释妙声

吴越山川一水分,总戎今属李将军。旌旗影动鼋鼍窟,鼓角声连虎豹群。

徼外遐荒来送款,幕中宾客总能文。想君禹穴题诗处,长向姑苏望白云。

()

仕路驱驰十载馀,一官名秩尚如初。铨曹留得唐资格,不但开元有圣书。

()
释元肇

焦头烈尾痛成功,麟阁何曾见画工。争似淡烟杨柳岸,四无阑圈自西东。

()

弱冠相知早,中年不见多。生涯在王事,客鬓各蹉跎。
良守初分岳,嘉声即润河。还从汉阙下,倾耳听中和。

()