寂寂画堂梁上燕,高卷翠帘横数扇。一庭春色恼人来,满地落花红几片。
愁倚锦屏低雪面,泪滴绣罗金缕线。好天凉月尽伤心,为是玉郎长不见。
这首《玉楼春》抒写HRef=https://www.qijian.info/list/guiyuan/ target=_blank class=infotextkey>闺怨,所创设的HRef=https://www.qijian.info/list/yijing/ target=_blank class=infotextkey>意境是:HRef=https://www.qijian.info/list/muchun/ target=_blank class=infotextkey>暮春时节,梁燕双飞,落红满地。女主人公愁倚锦屏,感到“HRef=https://www.qijian.info/list/chunse/ target=_blank class=infotextkey>春色恼人”,好天良夜而玉郎不见,不禁泪滴绣衫。全词HRef=https://www.qijian.info/list/yijing/ target=_blank class=infotextkey>意境HRef=https://www.qijian.info/list/youmoi/ target=_blank class=infotextkey>优美,婉丽多姿。
上片写卷帘所见,HRef=https://www.qijian.info/list/yuanqing/ target=_blank class=infotextkey>怨情油然而生。首句用梁间燕语,表现“画堂”“寂寂”,以动写静,HRef=https://www.qijian.info/list/renwu/ target=_blank class=infotextkey>人物情感也寓于其中;“高卷”句在结构上是过渡;后两句是HRef=https://www.qijian.info/list/chujingshangqing/ target=_blank class=infotextkey>触景HRef=https://www.qijian.info/list/shangqing/ target=_blank class=infotextkey>伤情:帘外“一庭HRef=https://www.qijian.info/list/chunse/ target=_blank class=infotextkey>春色”,本人公感到并不为己所有,故有“恼人”之感;而“满地落HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花”则又使她想到HRef=https://www.qijian.info/list/qingchun/ target=_blank class=infotextkey>青春难再!
下片首二句用“愁倚”、“泪滴”写她触景伤精时的容态;HRef=https://www.qijian.info/list/jiewei/ target=_blank class=infotextkey>结尾二句,点出原由。HRef=https://www.qijian.info/list/duiyue/ target=_blank class=infotextkey>对月HRef=https://www.qijian.info/list/huairen/ target=_blank class=infotextkey>怀人,深为“四美”(良辰、HRef=https://www.qijian.info/list/moijing/ target=_blank class=infotextkey>美景、赏心、乐事)难全而伤心。
在HRef=https://www.qijian.info/list/yishu/ target=_blank class=infotextkey>艺术上,此词的一个重要特点是意象的装饰性特征。词中的“画堂”、“落HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花”、“锦屏”等都是较为典型的装饰性意象,在颜色、形状等方面都是有着鲜明的图案性质的。这些具有图案性质的意象构织出整体的图案。这些意象,并非是词人的兴会所得,而是具有审美抽象性质的意象构织而成的,也就是说,它们没有个体化的、殊相的特征,都是一种具有抽象意义的意象。它们缺少随机感兴的鲜活感,但却具有一些可以相互诠释的意味。HRef=https://www.qijian.info/list/wenxue/ target=_blank class=infotextkey>文学语言的图案化,在晚唐五代词中是最为典型的。因此可以说,此词在一定程度上反映了晚唐五代词的共同特征。