入春已经七天了,离开家已经有两年了。
回家的日子要落在春回大地北飞的雁群之后了,但是想回家的念头却在春花开放以前就有了。
人日:古代相传农历正月初一为鸡日,初二为狗日,初三为猪日,初四
为羊日,初五为牛日,初六为马日,初七为人日。
入春才七日:即人日。把春节当成春天开始,故言“入春”。
落:居,落在.....后。
思:思归。传说鸿雁正月从南方返回北方。
这首诗是薛聘陈时在江南作。薛道衡在隋初作过聘陈内史,此诗可能作于这时。
参考资料:
1、徐安崇,秦兆基,刘登阁.古代诗歌精品鉴赏:辽宁教育出版社,2002.02.:第6页
这是一首HRef=https://www.qijian.info/list/sixiang/ target=_blank class=infotextkey>思乡诗。诗的一HRef=https://www.qijian.info/list/kaitou/ target=_blank class=infotextkey>开头,即以工整的对仗交代了时令及HRef=https://www.qijian.info/list/lijia/ target=_blank class=infotextkey>离家的时日。HRef=https://www.qijian.info/list/kaitou/ target=_blank class=infotextkey>开头二句,诗人淡淡地说出一个事实:“入春才七日,HRef=https://www.qijian.info/list/lijia/ target=_blank class=infotextkey>离家已二年”。笔调平淡,似乎不带什么HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情,然而低吟之际,就会感觉到一股苦涩的HRef=https://www.qijian.info/list/sixiang/ target=_blank class=infotextkey>思乡之情弥漫在字里行间。“入春才七日”好像诗人在核对一个事实:今天是正月初七,是HRef=https://www.qijian.info/list/xinnian/ target=_blank class=infotextkey>新年的第七天。然而一个“才”字,则透露出诗人的满腹心事。诗人正在屈指计日,在作者的主观感受中HRef=https://www.qijian.info/list/xinnian/ target=_blank class=infotextkey>新年已过去很久了,但是仔细一算,诗人只能不禁HRef=https://www.qijian.info/list/shiwang/ target=_blank class=infotextkey>失望地说:原来入春才七天呀!——表现出作者对HRef=https://www.qijian.info/list/shijian/ target=_blank class=infotextkey>时间缓慢的HRef=https://www.qijian.info/list/gankai/ target=_blank class=infotextkey>感慨。“HRef=https://www.qijian.info/list/lijia/ target=_blank class=infotextkey>离家已两年”一句也说得平平淡淡,好像不带什么HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情,但是将“入春才七日”与“HRef=https://www.qijian.info/list/lijia/ target=_blank class=infotextkey>离家已两年”连在一起吟诵细品,可以感觉到一股无可奈何的帐惘之情弥漫在字里行间。诗人在客居HRef=https://www.qijian.info/list/shenghuo/ target=_blank class=infotextkey>生活中过了“HRef=https://www.qijian.info/list/chunjie/ target=_blank class=infotextkey>春节”,进入了第二年。到了“人日”,入春不过才七天,不能算长。但从旧年到新春,已经跨了两个年头,因而可以说“HRef=https://www.qijian.info/list/lijia/ target=_blank class=infotextkey>离家已二年”。“二年”既是客观事实,又是主管感受。将“才七日”和“已二年”作了一个对比,短短的七日已让人难以忍受,离乡两年的HRef=https://www.qijian.info/list/suiyue/ target=_blank class=infotextkey>岁月又是怎么样熬过去的呢!这两句平淡质朴的诗句中表现出诗人度日如年的HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情。
后二句说春HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花未萌发之时,HRef=https://www.qijian.info/list/sigui/ target=_blank class=infotextkey>思归之念已经发动。HRef=https://www.qijian.info/list/chuanshuo/ target=_blank class=infotextkey>传说鸿雁在正月里从HRef=https://www.qijian.info/list/nanfang/ target=_blank class=infotextkey>南方飞回北方,因此在后两句中作者借这个HRef=https://www.qijian.info/list/chuanshuo/ target=_blank class=infotextkey>传说来抒写自己HRef=https://www.qijian.info/list/sigui/ target=_blank class=infotextkey>思归急切的HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情。在这个HRef=https://www.qijian.info/list/chuntian/ target=_blank class=infotextkey>春天到来之前,他就盘算着回乡了,即“思发在HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花前”;可是现在新的一个HRef=https://www.qijian.info/list/chuntian/ target=_blank class=infotextkey>春天已到来,眼看着春草将绿,春HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花将开,成队的鸿雁从头顶掠过,飞回北方,诗人却无法归去,所以说“人归落雁后”。这两句运用了对比手法,以归落在雁后、思生于HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花前对比。诗人清醒地估计到,不可能很快回去,但只愿落在春来即行北归的HRef=https://www.qijian.info/list/dayan/ target=_blank class=infotextkey>大雁之后,不肯把HRef=https://www.qijian.info/list/shijian/ target=_blank class=infotextkey>时间设想得再晚一些了,由此可见HRef=https://www.qijian.info/list/sigui/ target=_blank class=infotextkey>思归之心切。这两句写得极妙。借用春雁北归之说,抒发极想回归之情,自是HRef=https://www.qijian.info/list/lianxiang/ target=_blank class=infotextkey>联想HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然贴切;早已计算归期的HRef=https://www.qijian.info/list/sixiang2/ target=_blank class=infotextkey>思想活动,也极为生动感人。寥寥十字,仿佛能使我们看到诗人翘首北望归雁、屈指计算归期的生动形象;使我们感到他不能与雁同归的HRef=https://www.qijian.info/list/yihan/ target=_blank class=infotextkey>遗憾,及极欲早归的焦急HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情。一片深沉的HRef=https://www.qijian.info/list/xiangsi2/ target=_blank class=infotextkey>乡思之情,就这样形象而HRef=https://www.qijian.info/list/woiwan/ target=_blank class=infotextkey>委婉地表达出来了。
这首五言小诗写出了远在HRef=https://www.qijian.info/list/taxiang/ target=_blank class=infotextkey>他乡的HRef=https://www.qijian.info/list/youzi/ target=_blank class=infotextkey>游子在新春佳节时刻HRef=https://www.qijian.info/list/kowang/ target=_blank class=infotextkey>渴望回家与HRef=https://www.qijian.info/list/qinren/ target=_blank class=infotextkey>亲人HRef=https://www.qijian.info/list/tuanju/ target=_blank class=infotextkey>团聚的普遍HRef=https://www.qijian.info/list/xinli/ target=_blank class=infotextkey>心理,诗人HRef=https://www.qijian.info/list/jijing/ target=_blank class=infotextkey>即景生情,以平实HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然、精巧HRef=https://www.qijian.info/list/woiwan/ target=_blank class=infotextkey>委婉的语言,表达出他深刻细腻的情感体验,把HRef=https://www.qijian.info/list/sigui/ target=_blank class=infotextkey>思归盼归之情融入到九曲柔肠之中,景中HRef=https://www.qijian.info/list/yuqing/ target=_blank class=infotextkey>寓情,情中带景,情景交融。并运用了对比映衬手法,HRef=https://www.qijian.info/list/xushu/ target=_blank class=infotextkey>叙述中有对比,含蓄宛转地表达了作者急切的HRef=https://www.qijian.info/list/sigui/ target=_blank class=infotextkey>思归之情,而且作者将“归”与“思”HRef=https://www.qijian.info/list/fenbie/ target=_blank class=infotextkey>分别放在两个相对照的句子中,与题目遥相呼应,别具特色。
薛道衡(540~609) 隋代诗人。字玄卿。汉族,河东汾阴(今山西万荣)人。历仕北齐、北周。隋朝建立后,任内史侍郎,加开府仪同三司。炀帝时,出为番州刺史,改任司隶大夫。他和卢思道齐名,在隋代诗人中艺术成就最高。有集30卷已佚。今存《薛司隶集》1卷。《先秦汉魏晋南北朝诗》录存其诗20余首,《全上古三代秦汉三国六朝文》录存其文 8篇。事迹见《隋书》、《北史》本传。 ...
薛道衡。 薛道衡(540~609) 隋代诗人。字玄卿。汉族,河东汾阴(今山西万荣)人。历仕北齐、北周。隋朝建立后,任内史侍郎,加开府仪同三司。炀帝时,出为番州刺史,改任司隶大夫。他和卢思道齐名,在隋代诗人中艺术成就最高。有集30卷已佚。今存《薛司隶集》1卷。《先秦汉魏晋南北朝诗》录存其诗20余首,《全上古三代秦汉三国六朝文》录存其文 8篇。事迹见《隋书》、《北史》本传。
易元吉画猿。。刘摰。 槲林秋叶青玉繁,枝间倒挂秋山猿。古面睢盱露瘦月,氄毛匀腻舒玄云。老猿顾子稍留滞,小猿引臂劳攀援。坐疑跳踯避人去,彷佛悲啸生壁间。巴山楚峡几千里,寒岩数丈移秋轩。渺然独起林壑志,平生愿得与彼群。吾知画者古有说,神鬼为易犬马难。物之有象众所识,难以伪笔淆其真。传闻易生近已死,此笔遂绝无几存。安得千金买遗纸,真伪常与识者论。
秭归屈原墓。。朱帆。 汨水骚人骨,还乡瘗秭归。巫山邻楚女,香涧近明妃。莫道文章显,须知愿向非。可怜诗共酒,长与世相违。
安稳驿次孙宪副过九盘山韵 其二。。江源。 肩舆一霎度层冈,思欲振衣心未遑。望阙直穷千里目,思乡欲断九回肠。谩怜我辈身多病,独喜吾民岁屡穰。此去綦江应不远,淩晨呼仆束轻装。
鹦鹉曲。元代。冯子振。 逃吴辞楚无家住。解宝剑赠津父。十年间隶越鞭荆,怒卷秋江潮雨。想空城组练三千,白马素车回去。又逡巡月上波平,暮色在烟光紫处。