梅花。唐代。崔道融。 数萼初含雪,孤标画本难。香中别有韵,清极不知寒。横笛和愁听,斜枝倚病看。朔风如解意,容易莫摧残。
这首诗前四句描写了几枝一海HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花初绽乍放,洁白如HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪。虽有孤高绝俗的神韵,但却不能淋漓尽致的表现于画中。她素雅高洁,不畏寒箱,淡淡的香气中蕴含着铮铮气韵。后四句重在HRef=https://www.qijian.info/list/shuqing/ target=_blank class=infotextkey>抒情。笛声是最易引起人之HRef=https://www.qijian.info/list/chousi/ target=_blank class=infotextkey>愁思的.HRef=https://www.qijian.info/list/guren2/ target=_blank class=infotextkey>古人所谓‘’愁人不愿听,自到枕边来”,何况笛声中更有《梅HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花落》之曲,因而这横玉声中很容.易引’起人借HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花HRef=https://www.qijian.info/list/chouchang/ target=_blank class=infotextkey>惆怅之情。诗人病躯独倚,在一片寒香混着笛声的景象中,诗人隐隐动了徘恻之心:北HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风如果理解我怜悔之意干万不要轻易予以摧残,让她多开些HRef=https://www.qijian.info/list/shijian/ target=_blank class=infotextkey>时间吧。“容易”这里作轻.易讲。“朔HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风”即北HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风,阮籍有诗云:“朔HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风厉严寒.阴气下微霜”。
HRef=https://www.qijian.info/list/xue/ target=_blank class=infotextkey>雪梅诗人对北HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风的嘱托即是诗人爱HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花借HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花,恐其早谢HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情的泄露。也许诗人带病观梅,笛声更易拨动他惜HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花的心弦吧。寒梅初开即恐其落.这里应隐含着诗人对HRef=https://www.qijian.info/list/rensheng/ target=_blank class=infotextkey>人生的伤叹。
崔道融,江陵人。唐末诗人。以征辟为永嘉(今浙江省温州市)令。累官至右补阙。后避居于闽,因号“东瓯散人”。与司空图为诗友,人称江陵才子。工绝句。僖宗乾符二年(875年),于永嘉山斋集诗500首,辑为《申唐诗》3卷。另有《东浮集》9卷,当为入闽后所作。 ...
崔道融。 崔道融,江陵人。唐末诗人。以征辟为永嘉(今浙江省温州市)令。累官至右补阙。后避居于闽,因号“东瓯散人”。与司空图为诗友,人称江陵才子。工绝句。僖宗乾符二年(875年),于永嘉山斋集诗500首,辑为《申唐诗》3卷。另有《东浮集》9卷,当为入闽后所作。
襄阳公宅饮。唐代。孟浩然。 窈窕夕阳佳,丰茸春色好。欲觅淹留处,无过狭斜道。绮席卷龙须,香杯浮玛瑙。北林积修树,南池生别岛。手拨金翠花,心迷玉红草。谈笑光六义,发论明三倒。座非陈子惊,门还魏公扫。荣辱应无间,欢娱当共保。
滕县。明代。杨起元。 畴昔之京国,荒凉见兹县。今我复斯来,甫田昔为佃。颇闻长官仁,招集得民便。麦秀匝四野,牛羊勿履践。但愿风雨时,民获饱粱面。前日江淮行,稍闻赵代甸。连年苦旱魃,黔首尽离散。不觉投匕箸,岂复顾厨馔。兹土景物舒,举目皆可忭。天人本相待,有备故无患。彼岂无父母,夫何罹此变。无乃期会繁,反令慈惠殄。征夫徒駪駪,忧喜付闻见。
祖道春明三载强,宛如苏李赋河梁。君应食酒谈廷尉,我但登临忆侍郎。
一棹不妨衣带水,九秋谁拂蒯缑霜。祗园处处堪题石,莫遣青山负举觞。
郧襄之役与伯玉侍郎别恰三载矣闻出谼中至钱唐走信奉迎因成感旧之作。明代。王世贞。 祖道春明三载强,宛如苏李赋河梁。君应食酒谈廷尉,我但登临忆侍郎。一棹不妨衣带水,九秋谁拂蒯缑霜。祗园处处堪题石,莫遣青山负举觞。
赠谭金吾还朝 其一。明代。区大相。 家住层城接御沟,承恩使越锦衣游。尺书入报明光殿,东尽扶桑看海流。
送从弟筹任告成尉。唐代。许棠。 海上从戎罢,嵩阳佐县初。故人皆羡去,吾祖旧曾居。地古多生药,溪灵不聚鱼。唯应寻隐者,闲寺讲仙书。