聚首如胶似漆作别却象无情;
只觉得酒筵上要笑笑不出声。
案头蜡烛有心它还依依惜别;
你看它替我们流泪流到天明。
多情句:意谓多情者满腔情绪,一时无法表达,只能无言相对,倒象彼此无情。
樽:酒杯。
这一首着重写HRef=https://www.qijian.info/list/xibie/ target=_blank class=infotextkey>惜别,描绘与她的筵席上难分难舍的HRef=https://www.qijian.info/list/qinghuai/ target=_blank class=infotextkey>情怀。首名写离筵之上压抑无语,似乎冷淡无情;次句以“笑不成”点明原非无情,而是郁悒HRef=https://www.qijian.info/list/ganshang/ target=_blank class=infotextkey>感伤,实乃多情,回应首句。
齐、梁之间的江淹曾经把HRef=https://www.qijian.info/list/libie/ target=_blank class=infotextkey>离别的HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情概括为“黯然销魂”四字。但这种HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情的表现,却因人因事的不同而千差万别,这种HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情本身,也不是“悲”、“愁”二字所能了得。杜牧此诗不用“悲”、“愁”等字,却写得坦率、真挚,道出了HRef=https://www.qijian.info/list/libie/ target=_blank class=infotextkey>离别时的真情实感。
诗人同所爱不忍HRef=https://www.qijian.info/list/fenbie/ target=_blank class=infotextkey>分别,又不得不HRef=https://www.qijian.info/list/fenbie/ target=_blank class=infotextkey>分别,HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情是千头万绪的。“多情却似总无情”,明明多情,偏从“无情”着笔,著一“总”字,又加强了语气,带有浓厚的HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情色彩。诗人爱得太深、太多情,以至使他觉得,无论用怎样的方法,都不足以表现出内心的多情。别筵上,凄然相对,象是彼此无情似的。越是多情,越显得无情,这种HRef=https://www.qijian.info/list/qinHRef=https://www.qijian.info/list/gre/ target=_blank class=infotextkey>GREn/ target=_blank class=infotextkey>情人HRef=https://www.qijian.info/list/libie/ target=_blank class=infotextkey>离别时最真切的感受,诗人把它写出来了。“唯觉樽前笑不成”,要写HRef=https://www.qijian.info/list/libie/ target=_blank class=infotextkey>离别的HRef=https://www.qijian.info/list/beiku/ target=_blank class=infotextkey>悲苦,他又从“笑”字入手。一个“唯”字表明,诗人是多么想面对HRef=https://www.qijian.info/list/qinHRef=https://www.qijian.info/list/gre/ target=_blank class=infotextkey>GREn/ target=_blank class=infotextkey>情人,举樽道别,强颜欢笑,使所爱欢欣!但因为HRef=https://www.qijian.info/list/ganshang/ target=_blank class=infotextkey>感伤HRef=https://www.qijian.info/list/libie/ target=_blank class=infotextkey>离别,却挤不出一丝笑容来。想笑是由于“多情”,“笑不成”是由于太多情,不忍HRef=https://www.qijian.info/list/libie/ target=_blank class=infotextkey>离别而事与愿违。这种看似HRef=https://www.qijian.info/list/maodun/ target=_blank class=infotextkey>矛盾的情态描写,把诗人内心的真实感受,说得HRef=https://www.qijian.info/list/woiwan/ target=_blank class=infotextkey>委婉尽致,极有情味。
题为“HRef=https://www.qijian.info/list/zengbie/ target=_blank class=infotextkey>赠别”,当然是要表现人的HRef=https://www.qijian.info/list/xibie/ target=_blank class=infotextkey>惜别之情。然而诗人又撇开自己,去写告别宴上那燃烧的蜡烛,借物HRef=https://www.qijian.info/list/shuqing/ target=_blank class=infotextkey>抒情。诗人带着极度HRef=https://www.qijian.info/list/ganshang/ target=_blank class=infotextkey>感伤的HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情去看周围的世界,于是眼中的一切也就都带上了HRef=https://www.qijian.info/list/ganshang/ target=_blank class=infotextkey>感伤色彩。这就是刘勰所说的:“属采附声,亦与心而徘徊”(《文心雕龙·物色》)。“蜡烛”本是有烛芯的,所以说“蜡烛有心”;而在诗人的眼里烛芯却变成了“HRef=https://www.qijian.info/list/xibie/ target=_blank class=infotextkey>惜别”之心,把蜡烛HRef=https://www.qijian.info/list/niren/ target=_blank class=infotextkey>拟人化了。在诗人的眼里,它那彻夜流溢的烛泪,就是在为男女主人的HRef=https://www.qijian.info/list/libie/ target=_blank class=infotextkey>离别而伤心了。“替人垂泪到天明”,“替人”二字,使意思更深一层。“到天明”又点出了告别HRef=https://www.qijian.info/list/yanyin/ target=_blank class=infotextkey>宴饮HRef=https://www.qijian.info/list/shijian/ target=_blank class=infotextkey>时间之长,这也是诗人不忍分离的一种表现。
诗人用精炼流畅、清爽俊逸的语言,表达了悱恻缠绵的HRef=https://www.qijian.info/list/qingsi/ target=_blank class=infotextkey>情思,HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风流蕴藉,HRef=https://www.qijian.info/list/yijing/ target=_blank class=infotextkey>意境深远,余韵不尽。就诗而论,表现的HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情还是很深沉、很真挚的。杜牧为人刚直有节,敢论列大事,却也不拘小节,好歌舞,HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风情颇张,本诗亦可见此意。
杜牧(公元803-约852年),字牧之,号樊川居士,汉族,京兆万年(今陕西西安)人,唐代诗人。杜牧人称“小杜”,以别于杜甫。与李商隐并称“小李杜”。因晚年居长安南樊川别墅,故后世称“杜樊川”,著有《樊川文集》。 ...
杜牧。 杜牧(公元803-约852年),字牧之,号樊川居士,汉族,京兆万年(今陕西西安)人,唐代诗人。杜牧人称“小杜”,以别于杜甫。与李商隐并称“小李杜”。因晚年居长安南樊川别墅,故后世称“杜樊川”,著有《樊川文集》。
繇佛山溯流仙城望海珠寺。明代。谢元汴。 敢以批鳞笔,来探江上珠。流多兴废事,写出霸王图。黄纛蛮君贵,牂牁汉迹孤。不须临碣石,炎澥小蓬壶。
满江红。。朱帆。 北望长安,悲华夏,又倾梁柱。百年恨、浏阳河水,两番腾怒。壮士断头除旧制,英雄振臂开新路。问苍天,底事丧斯人,天不语。广场上,旌旗舞。丰碑下,花如炬。但纵观青史,泪飞成雨。骏马犹留燕赵骨,坑灰未化秦川土。定不忘、酹酒唤芳魂,民为主。
端午日帖子词 夫人閤五首 其一。宋代。孙觌。 杳杳画梁巍架杏,沉沉香壁静涂椒。宫前夜祝君王寿,日上黄炉炷未消。
游南薰亭。明代。陈琏。 桂林名胜地,台观迹多陈。空馀南薰亭,屹立漓水濆。使君喜登临,从游有嘉宾。拂石坐紫苔,援琴鼓南薰。神畅情所感,理契意爰臻。忽兹纵遐瞩,跻攀极嶙峋。下瞰皇泽湾,流水碧沄沄。石洞深窈窕,清虚绝垢氛。昔贤有遗刻,半杂苔藓纹。江山宛如故,韶音谁复闻。登临稍毕景,感慨怀古人。早晚听履声,行当近星辰。
与广州庠友罗道卿同谒伦白山太史索家君竹小隐序后数日赋一绝以速之。明代。张天赋。 万丈龙门未易过,感君指引渡风波。海头多少傍人眼,不济于今将若何。
嬴惠庵十景诗为邓元宇将军赋 其四 石窦泉香。明代。王弘诲。 季子坡翁怀古间,松楸石窦水潺湲。源源本本钟情处,家在泉南第几山。