谒金门·花过雨

谒金门·花过雨朗读

花过雨,又是一番红素。燕子归来愁不语,旧巢无觅处。

谁在玉关劳苦?谁在玉楼歌舞?若使胡尘吹得去,东风侯万户。

译文

花经过一场春雨后,渐渐的开放了,燕子从北方飞回到这里因为找不到旧时的巢穴而愁楚。

是谁在边关前线戍守?又是谁在玉楼里莺歌燕舞?假如东飞能吹走侵略的敌人,那就封它做个万户侯吧!

注释

红素:指花色红、白相间。

觅:寻找。

玉关:玉门关。借指南宋抗战前线。

玉楼:豪华的高楼大厦。

胡尘:指蒙人发动的战争,异族(金或蒙古)侵略

侯万户:万户侯。

  在诗词中常将春和HRef=https://www.qijian.info/list/yu/ target=_blank class=infotextkey>雨以及HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花和HRef=https://www.qijian.info/list/yu/ target=_blank class=infotextkey>雨联系起来。不过由于HRef=https://www.qijian.info/list/shijian/ target=_blank class=infotextkey>时间与气候的HRef=https://www.qijian.info/list/bianhua/ target=_blank class=infotextkey>变化,有的HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风HRef=https://www.qijian.info/list/yu/ target=_blank class=infotextkey>雨是HRef=https://www.qijian.info/list/songchun/ target=_blank class=infotextkey>送春归,有的HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风HRef=https://www.qijian.info/list/yu/ target=_blank class=infotextkey>雨则是催春来。而李好古的这首词说:“HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花过HRef=https://www.qijian.info/list/yu/ target=_blank class=infotextkey>雨,又是一番红素”。大概是属于催春来。“HRef=https://www.qijian.info/list/yanzi/ target=_blank class=infotextkey>燕子归来愁不语”一句,承上启下,春来燕归,HRef=https://www.qijian.info/list/chunse/ target=_blank class=infotextkey>春色依旧,而归来的HRef=https://www.qijian.info/list/yanzi/ target=_blank class=infotextkey>燕子为什么却闷闷无语呢?HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然引出下文——“旧巢无觅处”。“旧巢无觅处”的原因,作者没有直说,犹露犹藏发人深思。这首词有的本调名下有题——《怀故居》,因而有人说,HRef=https://www.qijian.info/list/yanzi/ target=_blank class=infotextkey>燕子旧巢,HRef=https://www.qijian.info/list/biyu/ target=_blank class=infotextkey>比喻自己故居,春来到来了,人无归处,表现了一种无处可归的HRef=https://www.qijian.info/list/piaobo2/ target=_blank class=infotextkey>飘泊之感。其中还寓有家国之感,所以把它理解为那个特定HRef=https://www.qijian.info/list/shehui/ target=_blank class=infotextkey>社会现象的典型概括,则更为合适。上片结句,就字面看补足了上文,完成了对“HRef=https://www.qijian.info/list/yanzi/ target=_blank class=infotextkey>燕子”的描写,就其喻意而言,则引向HRef=https://www.qijian.info/list/shehui/ target=_blank class=infotextkey>社会HRef=https://www.qijian.info/list/xianshi2/ target=_blank class=infotextkey>现实,这就为下片预作好了铺奠。

  HRef=https://www.qijian.info/list/guojia/ target=_blank class=infotextkey>国家HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山河支离破碎,HRef=https://www.qijian.info/list/baixing/ target=_blank class=infotextkey>百姓流离失所,在这样HRef=https://www.qijian.info/list/jiannan/ target=_blank class=infotextkey>艰难的时局里,“谁在玉关劳苦?谁在玉楼歌舞?”这句话深刻尖锐,咄咄逼人,“玉关(玉门关,这里泛指HRef=https://www.qijian.info/list/biansai/ target=_blank class=infotextkey>边塞)劳苦”者,指的是那些守边的HRef=https://www.qijian.info/list/shizu/ target=_blank class=infotextkey>士卒。而在玉楼上取乐的,却是那班不思抗敌、不恤HRef=https://www.qijian.info/list/shizu/ target=_blank class=infotextkey>士卒的将领,除此之外,当然还有一大批“HRef=https://www.qijian.info/list/dujiang/ target=_blank class=infotextkey>渡江来,百年歌舞,百年酣醉”于HRef=https://www.qijian.info/list/xihu/ target=_blank class=infotextkey>西湖畔上的、南宋朝廷里的显官达贵。一苦一乐,形成了鲜明的对照,使读者从对比中,感受到振憾人心的HRef=https://www.qijian.info/list/yishu/ target=_blank class=infotextkey>艺术力量!下文词人没有顺着这个调子再把弦儿绷紧,也没有用一般乏味的文字,敷衍成篇,而是别开生面,用假设和推想,从容作结:“若使胡尘吹得去,东HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风侯万户。”东HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风“吹去”胡尘“,已是一奇;再进一步,还要封”东HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风“为万户侯,更是奇特非凡,令人耳目一新。然而最妙则于不经意之中,用这种丰趣活泼的文字,翻空出奇,涉笔成趣。同时,它又在诙谐之中包含着某种庄重,其中隐含了一个重大的严肃的HRef=https://www.qijian.info/list/shehui/ target=_blank class=infotextkey>社会HRef=https://www.qijian.info/list/zhengzhi/ target=_blank class=infotextkey>政治问题,即朝中无人抗金,而HRef=https://www.qijian.info/list/baixing/ target=_blank class=infotextkey>百姓则HRef=https://www.qijian.info/list/kowang/ target=_blank class=infotextkey>渴望统一。在天真之处展现真情,HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风趣之中包含着冷峻。

  春日,多有“东HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风”,“旧巢无觅”,才有“东HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风”吹去“胡尘”盼想,前后照应,此外,词人兼用明快、严肃、含蓄、幽默的多种手法,浑然成篇,自成一格,更是它的独特之处。

李好古

李好古,南宋词人。生平不详。自署乡贡免解进士。清吟阁本《阳春白雪》载:“好古字仲敏,原籍下郢(今陕西渭南县东北),可备一说。”根据他写于扬州的两首《八声甘州》、两首《江城子》里的自述推断,他大约活动于南宋中后期。少年有大志,但无法获得报国的机会,大约30岁时尚未求到功名,于是乘船千里,到扬州一带游览。又据其《酹江月》:“四十男儿当富贵,谁念漂零南北”,可知他中年以后仍然不得意,到处流浪。 ...

李好古朗读
()

猜你喜欢

于石

治乱古来有,英雄今岂无。

人情云聚散,世态草荣枯。

()

韶光庾岭转青阳,忽讶君来共此乡。看到瑶华须发冷,吟残玉屑齿牙香。

雨中春树谁先发,雪后园林独未荒。听得漏声花外尽,一帘清影正飞霜。

()

妾心如镜面,一规秋水清。

郎心如镜背,磨杀不分明。

()

从子吾家彦,气骨负高奇。少小同铅椠,古道相与期。

及予返休沐,竹林日追随。两雏赖教植,余亦借箴规。

()

旅馆候天曙,整车趋远程。几处晓钟断,半桥残月明。
沙上鸟犹在,渡头人未行。去去古时道,马嘶三两声。

()

盐宗祠石小香岩,迢递朱阑映碧杉。春去犹开花烂漫,楼深惯听燕呢喃。

曲池傍榭鱼清数,洞石当门柳未芟。语罢钟声起邻寺,半林落日已西衔。

()