伫倚危楼风细细,望极春愁,黯黯生天际。草色烟光残照里,无言谁会凭阑意。(阑通栏)
拟把疏狂图一醉,对酒当歌,强乐还无味。衣带渐宽终不悔,为伊消得人憔悴。
蝶恋花·伫倚危楼风细细。宋代。柳永。 伫倚危楼风细细,望极春愁,黯黯生天际。草色烟光残照里,无言谁会凭阑意。(阑通栏)拟把疏狂图一醉,对酒当歌,强乐还无味。衣带渐宽终不悔,为伊消得人憔悴。
我长时间倚靠在高楼的栏杆上,微风拂面一丝丝一细细,望不尽的春日离愁,沮丧忧愁从遥远无边的天际升起。碧绿的草色,飘忽缭绕的云霭雾气掩映在落日余晖里,默默无言谁理解我靠在栏杆上的心情。
打算把放荡不羁的心情给灌醉,举杯高歌,勉强欢笑反而觉得毫无意味。我日渐消瘦下去却始终不感到懊悔,宁愿为她消瘦得精神萎靡神色憔悴。
伫倚危楼:长时间依靠在高楼的栏杆上。伫,久立。危楼,高楼。
望极:极目远望。
黯黯:迷蒙不明,形容心情沮丧忧愁。
生天际:从遥远无边的天际升起
烟光:飘忽缭绕的云霭雾气。
会:理解。
阑:同“栏”。
拟把:打算。
疏狂:狂放不羁。
强(qiǎng)乐:勉强欢笑。强,勉强。
衣带渐宽:指人逐渐消瘦。
消得:值得,能忍受得了。
这是一首HRef=https://www.qijian.info/list/huairen/ target=_blank class=infotextkey>怀人之作。词人把HRef=https://www.qijian.info/list/piaobo/ target=_blank class=infotextkey>漂泊HRef=https://www.qijian.info/list/yixiang/ target=_blank class=infotextkey>异乡的HRef=https://www.qijian.info/list/luopo/ target=_blank class=infotextkey>落魄感受,同HRef=https://www.qijian.info/list/huainian/ target=_blank class=infotextkey>怀念意中人的缠绵HRef=https://www.qijian.info/list/qingsi/ target=_blank class=infotextkey>情思结合在一起写,采用“曲径通幽”的表现方式,HRef=https://www.qijian.info/list/shuqing/ target=_blank class=infotextkey>抒情HRef=https://www.qijian.info/list/xiejing/ target=_blank class=infotextkey>写景,HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情真挚。
上片首先说HRef=https://www.qijian.info/list/denglou/ target=_blank class=infotextkey>登楼引起了“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”:“伫倚危楼HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风细细。”全词只此一句HRef=https://www.qijian.info/list/xushi/ target=_blank class=infotextkey>叙事,便把主人公的外形像一幅剪纸那样突现出来了。“HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风细细”,带写一笔HRef=https://www.qijian.info/list/jingwu/ target=_blank class=infotextkey>景物,为这幅剪影添加了一点背景,使画面立刻活跃起来了。
“伫倚危楼HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风细细,望极HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁,黯黯生天际。”这首词HRef=https://www.qijian.info/list/kaitou/ target=_blank class=infotextkey>开头三句是说,我长HRef=https://www.qijian.info/list/shijian/ target=_blank class=infotextkey>时间倚靠在高楼的栏杆上,微HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风拂面一丝丝一细细,忘不尽的春日HRef=https://www.qijian.info/list/lichou/ target=_blank class=infotextkey>离愁,沮丧HRef=https://www.qijian.info/list/youchou/ target=_blank class=infotextkey>忧愁从遥远无边的天际升起。他首先说HRef=https://www.qijian.info/list/denglou/ target=_blank class=infotextkey>登楼引起了“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”。全词只有首句是HRef=https://www.qijian.info/list/xushi/ target=_blank class=infotextkey>叙事,其余全是HRef=https://www.qijian.info/list/shuqing/ target=_blank class=infotextkey>抒情,但是只此一句,便把主人公外在的形象像一幅剪纸那样凸显出来了。他一个人久久的伫立在高楼之上,向远处眺望。“HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风细细”,带写一笔HRef=https://www.qijian.info/list/jingwu/ target=_blank class=infotextkey>景物,为这幅剪影添加了一点背景,使画面立刻活跃起来了。他伫立楼头,极目天涯,一种黯然销魂的“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”油然而生。“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”又点明了时令。
“草色烟光残照里,无言谁会凭栏意”写主人公的HRef=https://www.qijian.info/list/gudan/ target=_blank class=infotextkey>孤单HRef=https://www.qijian.info/list/qiliang/ target=_blank class=infotextkey>凄凉之感。前一句用HRef=https://www.qijian.info/list/jingwu/ target=_blank class=infotextkey>景物描写点明HRef=https://www.qijian.info/list/shijian/ target=_blank class=infotextkey>时间,可以知道,他久久地站立楼头眺望,时已HRef=https://www.qijian.info/list/huanghun/ target=_blank class=infotextkey>黄昏还不忍离去。“草色烟光”写HRef=https://www.qijian.info/list/chuntian/ target=_blank class=infotextkey>春天HRef=https://www.qijian.info/list/jingse/ target=_blank class=infotextkey>景色极为生动逼真。春草,铺地如茵,HRef=https://www.qijian.info/list/denggao/ target=_blank class=infotextkey>登高下望,HRef=https://www.qijian.info/list/xiyang/ target=_blank class=infotextkey>夕阳的余辉下,闪烁着一层迷蒙的如烟似雾的光色。一种极为凄美的HRef=https://www.qijian.info/list/jingse/ target=_blank class=infotextkey>景色,再加上“残照”二字,便又多了一层HRef=https://www.qijian.info/list/ganshang/ target=_blank class=infotextkey>感伤的色彩,为下一句HRef=https://www.qijian.info/list/shuqing/ target=_blank class=infotextkey>抒情定下基调。“无言谁会凭栏意”,因为没有人理解他HRef=https://www.qijian.info/list/denggao/ target=_blank class=infotextkey>登高远望的HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情,所以他默默无言。有“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”又无可诉说,这虽然不是“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”本身的内容,却加重了“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”的HRef=https://www.qijian.info/list/chouku/ target=_blank class=infotextkey>愁苦滋味。作者并没有说出他的“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”是什么,却又掉转笔墨,埋怨起别人不理解他的HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情来了。词人在这里闪烁其辞,让读者捉摸不定。
拟把疏狂图一醉,对酒当歌,强乐还无味。”下片前三句是说,打算把放荡不羁的HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情给灌醉,举杯高歌勉强欢笑反而觉得毫无意味。词人的生HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花妙笔真是神出鬼没。读者越是想知道他的HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁从何而来,他越是不讲,偏偏把笔宕开,写他如何苦中求乐。他已经深深体会到“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”的深沉,单靠自身的力量是难以排遣的,所以他要借助于酒,借酒浇愁。词人说得很清楚,目的是图一醉,并不是对HRef=https://www.qijian.info/list/yinjiu/ target=_blank class=infotextkey>饮酒真的有什么乐趣。为了HRef=https://www.qijian.info/list/zhuiqiu/ target=_blank class=infotextkey>追求这一“醉”,他“疏狂”,不拘形迹,只要醉了就行。不仅要痛饮,还要“对酒当歌”,借放声高歌来抒发他的愁怀。结果如何呢?他失败了。没有真正欢乐的HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情,却要强颜欢笑,这“强乐”本身就是HRef=https://www.qijian.info/list/tongku/ target=_blank class=infotextkey>痛苦的一种表现,哪里还有兴味可谈呢?,欢乐而无味,正是说明“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”的缠绵执着,是解脱不了的,排遣不去的。
“衣带渐宽终不悔,为伊消得人憔悴。”末两句是说,我日渐消瘦下去却始终不感到HRef=https://www.qijian.info/list/aohui/ target=_blank class=infotextkey>懊悔,宁愿为她消瘦的HRef=https://www.qijian.info/list/jingshen/ target=_blank class=infotextkey>精神萎靡神色憔悴。为什么这种“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”如此执着呢?至此,作者才透露出这是一种HRef=https://www.qijian.info/list/jianzhen/ target=_blank class=infotextkey>坚贞不渝的HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情。他的满怀HRef=https://www.qijian.info/list/chouxu/ target=_blank class=infotextkey>愁绪之所以挥之不去,正是因为他不仅不想摆脱这“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”的纠缠。甚至还“衣带渐宽终不悔”,心甘情愿的被HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁所折磨,即使形容渐渐憔悴、瘦骨伶仃,也是值得的,也绝不后悔。至此,已经信誓旦旦了。究竟是什么使得HRef=https://www.qijian.info/list/shuqing/ target=_blank class=infotextkey>抒情的主人公钟情若此呢?直到词的最后一句才一语破的:“为伊消得人憔悴”——原来是为了她!。
这首词妙紧拓“HRef=https://www.qijian.info/list/chunchou/ target=_blank class=infotextkey>春愁”即“HRef=https://www.qijian.info/list/xiangsi/ target=_blank class=infotextkey>相思”,却又迟迟不肯说破,只是从字里行间向读者透露出一些消息,眼看要写到了,却又煞住,调转笔墨,如此影影绰绰,扑朔迷离,千回百折,直到最后一句,才使真相大白。在词的最后两句HRef=https://www.qijian.info/list/xiangsi/ target=_blank class=infotextkey>相思HRef=https://www.qijian.info/list/ganqing/ target=_blank class=infotextkey>感情达到高潮的时候,戛然而止,激情回荡,又具有很强的感染力。
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。 ...
柳永。 柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
画梅为章次公成之题四首 其一。。曹家达。 鹤唳四山应,花开月有棱。朔风残腊鼓,微雪上元灯。沙碛晨逾静,烟光夜不凝。待招仙子下,远在最高层。
挽赵秋晓。宋代。张孺子。 早袖经纶手,归欤卧首阳。可怜心锦绣,不补帝衣裳。禄与名俱靳,身宜寿且康。互乡蒙子洁,闻讣重心伤。
向阳看未足。更露立阑干,日高人独。江空佩鸣玉。问烟鬟霞脸,为谁膏沐。情间景淑。嫁东风、无媒自卜。凤台高,贪伴吹笙,惊下九天霜鹄。红蹙。花开不到,杜老溪壮,已公茅屋。山城水国。欢易断,梦难续。记年时马上,人酣花醉,乐奏开元旧曲。夜归来,驾锦漫天,绛纱万烛。
瑞鹤仙·向阳看未足。宋代。刘澜。 向阳看未足。更露立阑干,日高人独。江空佩鸣玉。问烟鬟霞脸,为谁膏沐。情间景淑。嫁东风、无媒自卜。凤台高,贪伴吹笙,惊下九天霜鹄。红蹙。花开不到,杜老溪壮,已公茅屋。山城水国。欢易断,梦难续。记年时马上,人酣花醉,乐奏开元旧曲。夜归来,驾锦漫天,绛纱万烛。
寄匡山人。元代。陈基。 早春相见又经秋,秋水迢迢阻泛舟。每见玉山问消息,荔浆何日寄江楼?