龙标野宴

龙标野宴朗读

沅溪夏晚足凉风,春酒相携就竹丛。

莫道弦歌愁远谪,青山明月不曾空。

  这首诗表面上表现了诗人的安逸HRef=https://www.qijian.info/list/shenghuo/ target=_blank class=infotextkey>生活,其实内心还是有被HRef=https://www.qijian.info/list/bianzhe/ target=_blank class=infotextkey>贬谪的苦。

  “沅溪夏晚足凉HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风,春酒相携就竹丛”,夏夜凉HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风,春酒,竹林,这是一个有足够的条件放松自己的肢体、情感和思维的HRef=https://www.qijian.info/list/yewan/ target=_blank class=infotextkey>夜晚。“相携”“就”二词就十分明显的表现着这种竹林HRef=https://www.qijian.info/list/juhui/ target=_blank class=infotextkey>聚会,纵情畅饮的放松举止,给人一种随夏夜凉HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风自在飘荡的感觉。——这似乎是魏晋名士的文字。

  而作者是王昌龄,一个曾写下“黄沙百战穿金甲,不破楼兰终不还”的这般充满了激昂HRef=https://www.qijian.info/list/beizhuang/ target=_blank class=infotextkey>悲壮的血性文字的HRef=https://www.qijian.info/list/biansai/ target=_blank class=infotextkey>边塞诗人;一个曾远赴西鄙,数被贬于荒远,宦游HRef=https://www.qijian.info/list/kanke/ target=_blank class=infotextkey>坎坷,而又有着极强的功业HRef=https://www.qijian.info/list/zhuiqiu/ target=_blank class=infotextkey>追求的盛唐诗人。

  王昌龄此时正被贬龙标。“莫道”只是不要说而已,并非没有,“莫道弦歌愁远谪”,其实心中何曾放下?再深味一下开始的“沅溪夏晚足凉HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风,春酒相携就竹丛”的描绘HRef=https://www.qijian.info/list/juhui/ target=_blank class=infotextkey>聚会畅饮的文字,我们就能在那夏夜凉HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风般自在飘荡中触摸到作者心灵深处的难以释怀的沉重。欢聚、畅饮并不能使远谪的王昌龄获得真正的HRef=https://www.qijian.info/list/xinli/ target=_blank class=infotextkey>心理平衡,所以“青HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山HRef=https://www.qijian.info/list/mingyue/ target=_blank class=infotextkey>明月不曾空”便HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然而出。“青HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山”“HRef=https://www.qijian.info/list/mingyue/ target=_blank class=infotextkey>明月”是天地间永恒的HRef=https://www.qijian.info/list/moihao/ target=_blank class=infotextkey>美好存在,是作者谴怀HRef=https://www.qijian.info/list/jiqing/ target=_blank class=infotextkey>寄情的对象,更是诗人HRef=https://www.qijian.info/list/jingshen/ target=_blank class=infotextkey>精神HRef=https://www.qijian.info/list/renge/ target=_blank class=infotextkey>人格的物化。诗人以青HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山HRef=https://www.qijian.info/list/mingyue/ target=_blank class=infotextkey>明月自许,表现了对HRef=https://www.qijian.info/list/rensheng/ target=_blank class=infotextkey>人生大自在大拥有的HRef=https://www.qijian.info/list/zhuiqiu/ target=_blank class=infotextkey>追求。

王昌龄

王昌龄 (698— 756),字少伯,河东晋阳(今山西太原)人。盛唐著名边塞诗人,后人誉为“七绝圣手”。早年贫贱,困于农耕,年近不惑,始中进士。初任秘书省校书郎,又中博学宏辞,授汜水尉,因事贬岭南。与李白、高适、王维、王之涣、岑参等交厚。开元末返长安,改授江宁丞。被谤谪龙标尉。安史乱起,为刺史闾丘所杀。其诗以七绝见长,尤以登第之前赴西北边塞所作边塞诗最著,有“诗家夫子王江宁”之誉(亦有“诗家天子王江宁”的说法)。 ...

王昌龄朗读
()

猜你喜欢

伊余削籍游京华,畴昔知交绝来往。踽踽孤踪近十年,邂逅石闾非梦想。

高才逸气淩九霄,冰雪奇文共欣赏。眉山即山相继来,睥睨今古分雄长。

()

重楼杰阁倚虚空,红日苍烟正郁葱。

乡国归来浑似鹤,交朋零落不成龙。

()

鬓毛萧飒寸馀冠,蒙犯风霜却岁寒。但使孤忠能感激,岂辞远谪备艰难。

苍苍云木留深景,渺渺深溪泻暮湍。独坐苦吟山寺冷,照人孤月正团栾。

()

古台百尺生野蒿,昔谁筑此当涂高。上有三千金步摇,满陵寒柏围凤绡。

西飞燕子东伯劳,尘间泉下路迢迢。龙帐银筝紫檀槽,怨入漳河翻夜涛。

()

月淡江空泛小舟,唱歌和月看江流。

更深欹枕梦何处,两峰清霜晓未收。

()

梦中双桨横江渡。拍手呼鸥皆伴侣。东来免共蝮蛇游,昨夜犹惊玄鹤语。

思归引与闲居赋。读烂依然无写处。中年才解爱家山,无奈高楼风又雨。

()