绝句送巨山

绝句送巨山朗读

二年寄迹闽山寺,一笑翻然向浙江。

明月不知君已去,夜深还照读书窗。

译文

两年来,您托身借居在这福建山中的庙里,如今忽然转念,要离开这儿,前往浙江。

明月不知您已经离去,深夜还是悄悄地照进您书房的小窗。

注释

巨山:诗人的朋友张嵲,襄阳人。

寄迹:寄托踪迹,即暂时居住。

翻然:高飞远飏。此指旅行、迁移。

绝句送巨山创作背景

  张嵲于绍兴八年(1138年)任福建路转运判官,九年召赴临安(今浙江杭州),除司勋员外郎,兼实录院检讨官。刘子翚便创作此诗送别好友。

参考资料:

1、张鸣 .宋诗选 :人民文学出版社 ,2004 :373-374 .

  作者面对对HRef=https://www.qijian.info/list/pengyou/ target=_blank class=infotextkey>朋友的离去,流露出浓重的HRef=https://www.qijian.info/list/beishang/ target=_blank class=infotextkey>悲伤。前两句直写,说张巨HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山在福建住了两年,如今要离开福建,前往浙江。“二年寄迹闽HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山寺”,表面全写张巨HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山,实际上带出自己与张巨HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山在这两年中HRef=https://www.qijian.info/list/guowang/ target=_blank class=infotextkey>过往密切,引出对HRef=https://www.qijian.info/list/fenbie/ target=_blank class=infotextkey>分别的依依HRef=https://www.qijian.info/list/bushe/ target=_blank class=infotextkey>不舍。次句写张巨HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山离开,用了“一笑翻然”四字,看上去很洒脱,其实是故作达语。张巨HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山离开福建去浙江,既非回乡,又不是仕宦升迁,此次HRef=https://www.qijian.info/list/libie/ target=_blank class=infotextkey>离别,肯定愁多欢少,因此诗人写他洒脱,正带有不得已处,加强自己对HRef=https://www.qijian.info/list/libie/ target=_blank class=infotextkey>离别的不快。

  三、四句转换角度,以虚拟笔法,想像张巨HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山走后,人去楼空的情景,寄托自己对他的深情与HRef=https://www.qijian.info/list/huainian/ target=_blank class=infotextkey>怀念。书房依旧,但是人走了,如果是直写,便索然无味。历来诗人都喜欢通过HRef=https://www.qijian.info/list/mingyue/ target=_blank class=infotextkey>明月来寄寓自己的HRef=https://www.qijian.info/list/qingsi/ target=_blank class=infotextkey>情思,如李白“只今唯有西江月,曾照吴王宫里人”(《苏台览古》)、“我寄愁心与HRef=https://www.qijian.info/list/mingyue/ target=_blank class=infotextkey>明月,随HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风直到夜郎西”(《闻王昌龄左迁龙标遥有此寄》),刘禹锡“淮水东边旧时月,夜深还过女墙来”(《石头城》),都是如此。刘子翚这首诗也借HRef=https://www.qijian.info/list/mingyue/ target=_blank class=infotextkey>明月来说,强调HRef=https://www.qijian.info/list/mingyue/ target=_blank class=infotextkey>明月仍然照进书窗,增加冷漠的气氛,同时通过无情的HRef=https://www.qijian.info/list/mingyue/ target=_blank class=infotextkey>明月表现多情的举止,衬出人的多情,等于说自己日后见到空空的书房,将更加为眼前的HRef=https://www.qijian.info/list/bieli/ target=_blank class=infotextkey>别离而HRef=https://www.qijian.info/list/chouchang/ target=_blank class=infotextkey>惆怅。这样一转折,加深了诗的底蕴,把情感也表现得更为丰富。

  HRef=https://www.qijian.info/list/ziran/ target=_blank class=infotextkey>自然界的HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风物,谁都知道是无情的,但由于诗人的观感HRef=https://www.qijian.info/list/xinqing/ target=_blank class=infotextkey>心情不同,便有意对它们进行HRef=https://www.qijian.info/list/renge/ target=_blank class=infotextkey>人格化,刘子翚这首诗就是如此,把HRef=https://www.qijian.info/list/mingyue/ target=_blank class=infotextkey>明月HRef=https://www.qijian.info/list/niren/ target=_blank class=infotextkey>拟人化,说它不知人已去,仍然多情地照着HRef=https://www.qijian.info/list/dushu/ target=_blank class=infotextkey>读书窗。这样的构思,在古代被普遍运用。著名的如唐崔护《题都城南庄》:“去年今日此门中,人面桃HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花相映红。人面只今何处去,桃HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花依旧笑春HRef=https://www.qijian.info/list/feng/ target=_blank class=infotextkey>风。”以桃HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花依旧,表现HRef=https://www.qijian.info/list/renshi/ target=_blank class=infotextkey>人事HRef=https://www.qijian.info/list/bianhua/ target=_blank class=infotextkey>变化所产生的HRef=https://www.qijian.info/list/shanggan/ target=_blank class=infotextkey>伤感。又如岑参《HRef=https://www.qijian.info/list/shan/ target=_blank class=infotextkey>山房春事》云:“梁园日暮乱飞鸦,极目萧条三两家。庭树不知人去尽,春来还发旧时HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花。”把庭树HRef=https://www.qijian.info/list/niren/ target=_blank class=infotextkey>拟人化,说它没体察到人已离去。其他如张泌《寄人》“多情只有春庭月,犹为离人照落HRef=https://www.qijian.info/list/hua/ target=_blank class=infotextkey>花”,杜牧《HRef=https://www.qijian.info/list/zengbie/ target=_blank class=infotextkey>赠别》“蜡烛有心还HRef=https://www.qijian.info/list/xibie/ target=_blank class=infotextkey>惜别,替人垂泪到天明”,都是如此,刘子翚这首诗,正是继承了这一传统的表现手法。

刘子翚

刘子翚(huī)(1101~1147)宋代理学家。字彦冲,一作彦仲,号屏山,又号病翁,学者称屏山先生。建州崇安(今属福建)人,刘韐子,刘子羽弟。以荫补承务郎,通判兴化军,因疾辞归武夷山,专事讲学,邃于《周易》,朱熹尝从其学。著有《屏山集》。 ...

刘子翚朗读
()

猜你喜欢

今代高人张师夔,茧纸画出紫阳诗。青山娟娟洗宿雾,绿树粲粲含朝曦。

孤篷高卷在沙脚,一叟独坐閒支颐。返思前夜风雨恶,满蓑白雨飞淋漓。

()

案牍劳终日,何如此职清。坐谈惟往圣,环立有书生。

棘院频抽句,贤关久擅名。尽心期报国,端不负生平。

()

摘杨花,摘杨花,

打鼓弄琵琶。昨日栽笳子,

()

名山起高兴,不惜马首东。

沙边一着眼,翠光已浮空。

()

始於欧阳永叔席,乃识双井绝品茶。

次逢江东许子春,又出鹰爪与露芽。

()

吴下新居树石中,绿岩香叶一重重。潺湲枕上闻流水,缥缈檐间见好峰。

山客对棋閒觅劫,野僧留话几侵钟。由来止足前贤事,他日何惭邴曼容。

()